ละลายพฤติกรรมเด็ก
1066 Words
เดชที่ได้รับคำสั่งงานก็จัดการโทรสั่งลูกน้องจัดการทุกอย่างที่บ้านสวน เขาที่ยังอยู่โรงพยาบาลกับนายหัว ก็เห็นน้องสาวตัวแสบอย่างมาหยากินข้าวเสร็จแล้ว น่าจะอยากกินผลไม้พอหันจะกลับเข้าไปปลอกให้เธอ
ปรากฏว่านายหัวอัสลานทำเองเรียบร้อย พร้อมกับนั่งมองมาหยากินจนแก้มป่องทั้งสองข้าง เดชเริ่มรู้สึกมีกลิ่นตุ ตุ ซะแล้วนายหัวผู้ที่รักความโสดยิ่งชีพ จะสละโสดเพราะเด็ก 19 หรือเปล่าเนี่ย เขาเห็นก็อดขำไม่ได้
“ส้มอีกไหมมาหยา เดี๋ยวฉันปลอกแกะให้อีก” เขาถามเด็กในอุปการะด้วยความเป็นห่วงเป็นใย นั่งเฝ้าไม่ห่างเลย
“พอแล้วจ้ะ นายหัว นายหัวยังไม่ทานอะไรเลย ให้มาหยาปลอกส้มให้นายหัวเอาไหมจ้ะ” เสียงน่ารักเล็ก ที่พูดอยากจะปลอกส้มให้ผู้มีพระคุณที่มาดูแลเธอด้วยตัวเอง
เธออยากจะตอบแทนเขาทุกอย่างที่ทำได้โดยไม่มีข้อแม้เลยสำหรับเธอมีเพียง นายหัวอัสลาน นม และเดชที่เป็นครอบครัวสุดท้ายในชีวิตเหลืออยู่
“เอาซิ ฉันกำลังหิวพอดี”
อัสลานยื่นส้มให้กับมาหยาที่เพิ่งถอดสายน้ำเกลือออก จริง ๆ เขาไม่หิวหรอก ปกติก็แทบจะกินข้าวมื้อเดียวอยู่แล้ว แต่เขาอยากให้มาหยาเอาใจเขาบ้างเลยยอมหิวขึ้นมาซะดื้อ ๆ
มาหยารับส้มจากนายหัวมา ใช้สองมือเรียวปลอกส้มอย่างง่ายดาย เธอบรรจงเล็มขนส้มออกจนหมดเกลี้ยงสะอาดตา เธอทำเสร็จหันไปยิ้มให้นายหัวอัสลานที่นั่งมองเธอด้วยแววตาแทบไม่กระพริบ
“เสร็จแล้วจ้ะนายหัว”
“ป้อนฉันหน่อยได้ไหม ฮึ”
“ปะ ป้อนเลยหรอจ้ะ”
“ทำไมรังเกรียจ ฉันหรอ” เขาถามพลางมองใบหน้าเล็กที่กำลังทำหน้าลังเลสงสัยในคำสั่งที่เขามอบให้
“เปล่านะจ้ะ แค่ตกใจจ้ะ”
“ตกใจทำไม ต่อไปเธอจะต้องดูแลฉันนะ”
“ดูแลหรอจ้ะ”
“ใช่!! ฉันจะย้ายไปอยู่กับเธอที่บ้านสวน อยู่เป็นเพื่อนเธอนับจากนี้ต่อไป เธอจะได้อบอุ่นขึ้นไง ดีไหม มาหยา”
ใบหน้าเล็ก ๆ พยักหน้าเหมือนเหม่อลอยกับคำพูดของผู้มีพระคุณตรงหน้า ปกติก็ไม่เคยมาโหมดผู้ให้ความอบอุ่น เธอโตมาด้วยตัวคนเดียวมาตลอด เวลามีปัญหานมคือที่พึ่งของเธอ
ส่วนนายหัวอัสลาน เธอมักจะฟังเรื่องราวมากมายจากปากของเดชที่มักชอบเล่าให้เธอฟังบ่อย ๆ ว่านายหัวอัสลานทำอะไร ชอบกินอะไร เธอก็อยากจะทำอะไรตอบแทนนายหัวอัสลานจริง ๆ นั่นและ แค่ตั้งตัวไม่ทันกับโหมดผู้มีพระคุณแสนอบอุ่นก็เท่านั้น
“เอ้า!! ป้อนฉันได้หรือยังละส้มนะ บูดก่อนได้กินไหม” อัสลานหยอกมาหยาที่ทำหน้างงเป็นไก่ตาแตกใส่เขา เขาแทบจะกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่
“ขอโทษจ้ะ นายหัว” มือเรียวเล็กยื่นส้มเข้าปากหนาของนายหัวอัสลานอย่างเป็นกันเอง ซะที่ไหน เกร็งจนเมื่อยมือ
เดชที่ยืนส่องเหตุการณ์อยู่ด้านนอกถึงกับขำและส่ายหัวไปมากับพฤติกรรมของนายหัว สงสัยตกหลุมกับดักตัวเองเข้าแล้วที่ว่าไม่ชอบความรัก ไม่เชื่อในความรัก แต่ตอนนี้นั่งให้เด็กในอุปการะป้อนส้มให้ตัวเองเป็นเด็กเล็กเลย
อัสลานที่กินส้มจากมือเรียวเล็กของเด็กในอุปการะอย่างรู้สึกว่าหัวใจกระชุ่มกระชวยอย่างบอกไม่ถูก ปกติเขาไม่เคยต้องมานั่งคอยเอาใจใครแบบนี้มาก่อน ปกติก็มีแต่ผู้หญิงวิ่งมาเอาใจแถมยังพร้อมจบที่เตียงกับเขาแบบไม่ต้องเปลื้องแรงแบบนี้
เขากำลังอยากจะเล่นเกมส์กับกระต่ายน้อยแสนน่ารักตรงหน้า เขาอยากจะไล่จับกระต่ายน้อยในสวนของเขาเอง และกระต่ายตัวนี้เขาไม่อยากจะยกให้ใครได้เชยชมความน่ารักของมันซะด้วยซิ
“นายหัวอิ่มไหมจ้ะ กินอีกไหมเดี๋ยวมาหยาปลอกให้จ้ะ”
มาหยาถามด้วยความไร้เดียงสา
“พอแล้วละ ขอบใจมากมาหยา ฉันอิ่มแล้ว” อัสลานยื่นมือหนาใหญ่ลูบลงไปที่หัวของคนตัวเล็กตรงหน้า ด้วยความเอ็นดูอย่างเต็มเปี่ยม เขาไม่เคยให้ความรักเธอเลยซินะ ตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็ปล่อยปะละเลยเรื่องความอบอุ่นกับเธอมาตลอด
“เดี๋ยวเรากลับบ้านกันนะ”
“แต่ชุดนักเรียนของมาหยาเลอะหมดแล้ว ไม่มีชุดเปลี่ยนกลับนะจ้ะ”
“ไม่ต้องห่วงฉันสั่งให้เดชไปเอาที่บ้านมาให้แล้ว นมเตรียมให้เธอแล้ว”
“ขอบคุณคะนายหัว”
อัสลานยื่นถุงกระดาษให้กับมาหยาเพื่อให้เธอเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ
มาหยารับถุงกระดาษเดินตรงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ชุดสีขาวกางเกงขาสั้นสีขาว เสื้อเอวลอยแบบเสื้อคอบจนเห็นสะดื้อสีหวาน พร้อมกับลองเท้าผ้าใบ อัสลานถึงกับตะลึงมองตาไม่กระพริบเด็กอะไรน่ารักขนาดนี้ แต่เขาหวงที่เธอโชว์เอวขาว ๆ คอดกิ่วนั้น แถมนมก็ยังใหญ่เบียดเสียดจนดูน่าอึดอัด
“ทำไมเอวลอยอย่างนั่นละมาหยา”
“ปกติมันก็ไม่ลอยหรอกจ้ะ เสื้อตัวนี้มาหยาซื้อมานานแล้วไม่ได้เปลี่ยน ร่างกายมันยืด ๆ ก็เลยลอยลิ้วเลยจ้ะนายหัว ฮ่า ฮ่า” เสียงใสตอบแบบเขินอายนิดหน่อย”
อัสลานคิดตามมันจะไม่ลอยได้ไงก็เต้าใหญ่ขนาดนั้นก็รั้งเสื้อลอยขนาดนี้ เขาแทบจะคลั่งอยากจะสัมผัสเธอทั้งตัวจริง ๆ
มาหยาเดินไปเปิดกระเป๋านักเรียนหยิบหนังยางผ้าสีชมพูอ่อนขึ้นมาเพื่อรวบผมยาว ๆ ของม้วนเก็บให้เรียบร้อย เธอมวยผมพอหลวมตามแบบฉบับวัยรุ่นวัยใสที่ชอบทำกันแบบโดนัทง่าย ๆ โชว์ขาวงามระหง รับกับใบหน้าสวยอย่างมาก
อัสลานรู้สึกคลั่งไปแล้ว เห็นแม่หนูตรงหน้าทำอะไรก็น่ารักไปหมด น่าทะนุทะนอมเสียเหลือเกิน สวยเกินต้าน หัวใจเขานี่เต้นไม่เป็นจังหวะเลย
- Writer
