“พวกมึงเอาของไปไว้หลังรถให้หมด อย่าให้กูเห็นนะ” คำสั่งที่ออกจากปากของอัสลานทันทีที่เขาเหยียบถึงร้านขนมของมาหยา บอร์ดี้การ์ดวิ่งมารับกระเป๋าแสนแพงของมาหยาแทบไม่ทัน
“เตรียมรถเลยกูจะกลับบ้านสวนตอนนี้” เสียงที่เปล่งออกมามองจากดาวอังคารยังมองออกว่าอารมณ์ไม่ได้
“นายหัวจ๊ะเป็นอะไร ทำหน้าบูดแบบนี้เดี๋ยวไม่หล่อนะจ๊ะ” มาหยาที่ทำท่าทางออดอ้อนนายหัวอัสลานจอมขี้วีน ห้านาทีสี่อารมณ์เดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวอารมณ์เสีย เธอปรับตัวแทบไม่ทัน
“ขึ้นรถเลยมาหยา ถ้าอยู่นานกว่านี้เดี๋ยวร้านข้าง ๆ มันจะพังซะเปล่า ๆ แล้วไอ้ของขวัญเนี่ยทิ้งได้ไหม เดี๋ยวซื้อให้ใหม่”
“ทิ้งไม่ได้จ้ะ!! นายหัวอนุญาตแล้วนะจ๊ะ ห้ามคืนคำแบบนี้นะจ๊ะแล้วนายหัวใหญ่ก็ซื้อมาตั้งแพง มาหยาไม่อยากจะทำร้ายความรู้สึกใครนะจ๊ะ” มาหยาที่อยู่บนรถหรูก็อธิบายเหตุผลให้กับ นายหัวอัสลานฟัง
“งั้นก็ตามใจ..!! มึงขับได้เร็วแค่นี้หรือไง หรือจะให้กูลงไปขับเองห๊ะ!!” บอร์
