“บันนี่กลัวพี่เหรอคะ”
เสือส่งยิ้มให้บันนี่ ดวงตาของเขากลับมาอ่อนโยนจนทำให้บันนี่คิดว่าเธอคงตาฝาดไป
“หรือว่าบันนี่รังเกียจ ไม่ชอบพี่คะ ถึงได้ดูเหมือนไม่อยากคุยหรือเข้าใกล้พี่ พอแทนไปบันนี่ก็ดูสีหน้าไม่ดีเลยค่ะ” เสือแกล้งทำหน้าเศร้า จนบันนี่ตกใจ
“ไม่ใช่นะคะ” บันนี่ปฏิเสธเสียงดัง รู้สึกผิดขึ้นมาที่ทำให้เสือคิดไม่ดีกับตัวเอง ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้ทำอะไรผิด
“บันนี่ขอโทษนะคะที่ทำให้พี่เสือรู้สึกแย่” บันนี่พูดเสียงอ่อย ตั้งใจว่าจากนี้ไปเธอจะไม่สร้างกำแพงกับเสืออีกในเมื่อเขาแสดงตัวเป็นพี่ที่ดี ส่วนเรื่องของลิลลี่เดี๋ยวเธอค่อยหาทางจัดการทีหลัง “บันนี่จะไม่ทำอีกแล้วค่ะ บันนี่สัญญา”
บันนี่สบตากับเสืออย่างเต็มตา ทั้งยังยิ้มจนเต็มใบหน้าแบบที่เธอทำกับคนอื่นๆ เสือเลยยื่นมือมาลูบศีรษะเล็กอย่างเอ็นดู
“ดีมากค่ะ เป็นเด็กดีนะคะ”
ความอุ่นร้อนจากฝ่ามือหนาทำให้บันนี่ชะงักไป ใบหน้านวลขึ้นสีแดงระเรื่อขึ้นมา
