แต่ทันทีที่ทั้งสามคนเดินออกไปข้างนอก ก็มีเสียงคนแก่ดังขึ้น
"ยืนอยู่ตรงนั้นทั้งหทด!"
พลศักดิ์เกือบจะคุกเข่าบนพื้นและร้องไห้ตะโกนเรียกพ่อแม่แล้ว แต่คนที่มาเป็นพ่อแม่ของเขาจริง ๆ พิกุลเห็นลูกชายของเธอถูกทรมานจนแบบนี้ เธอก็รีบร้องให้เหมือนในงานศพเลย
"ลูกชายของฉันเอ๊ย ใครตีคุณเป็นแบบนี้ ตกลงเป็นไอ้สัตว์คนไหนกันแน่"
ในใจเธอรู้ดีมากว่าเป็นใคร อุไรพรก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้ เธอรับด่ากลับทันที
"สิ่งที่ลูกชายของคุณทําเหล่านั้นถึงจะเรียกว่าสู้สัตว์ร้ายไม่ได้เลย"
อีกอย่าง พลศักดิ์ก็ถูกเธอสั่งสอนอย่างหนักในครั้งที่แล้ว เขาเป็นคนกลัวตายอยู่แล้ว ครั้งนี้ยังกล้ามาอีก ใครเสี้ยมสอนอยู่เบื้องหลังนั้น ใช้นิ้วเท้าก็คิดออกได้
"และคนที่ให้เขามาขโมยกวางที่บ้านเรา งั้นก็ยิ่งไม่เป็นคนมนุษย์ไม่ใช่หรือ"
พิกุลรู้สึกว่าตัวเองใจสั่นอยู่พักหนึ่ง เธอเดินโซเซไปทีหนึ่ง เป็นปราณีที่อยู่ข้าง ๆ เธอจับเธอไว้อย่างรวดเร็ว
"คุณ
