อุไรพรเบิกตากว้าง สบตากับดวงตาที่ปนรอยยิ้มของพงศ์เทพ ร่างกายเธอแข็งทื่อจนขยับไม่ได้
"คุณ คุณนอนหลับไปไม่ใช่เหรอ?"
"ใช่สิ แต่มีคนเลวคนหนึ่งกําลังจะยั่วยวนผม ดังนั้นผมจึงตื่นขึ้นมาอีก"
แขนของพงศ์เทพขวางอยู่ที่เอวเธอ เสื้อฤดูร้อนบาง ๆ ไม่สามารถป้องกันอุณหภูมิร่างกายที่ร้อนระอุของคนสองคนได้ ร้อนจนอุไรพรอึดอัดไปทั้งตัวเลย
"ใครจะยั่วยวนคุณล่ะ คุณ คุณอย่าเพ้อเจ้อ ฉันแค่ดูว่าคุณหลับไปแล้วหรือเปล่าเท่านั้นเอง"
"โอ้ เป็นแบบนี้หรือ--"
พงศ์เทพลากหางเสียงยาว สายตาของเขาเลื่อนจากดวงตาของอุไรพรไปยังริมฝีปากที่ชุ่มชื้นของเธอ
"แต่ผมก็ไม่ได้บอกว่าคุณภรรยาตั้งใจจะยั่วยวนผมนะ คุณภรรยาตื่นเต้นอะไรล่ะ"
เกือยจะมีควันลอยอยู่เหนือหัวอุไรพรแล้ว เธอที่เป็นหญิงสาวโสดที่ใช้ชีวิตมาสองชาติ จะทนต่อสิ่งล่อใจด้วยความงามกับคำพูดหวานๆเช่นนี้ได้อย่างไร เธอหลงใหลอยู่ในรอยยิ้มศัตรูมานานแล้ว
อุไรพร! มีความสามารถหน่อย ไม
