Chapter 32
LALAINE’S POV
Gumulong ako sa kabilang bahagi ng kama at napa-mulat ng aking mata na wala akong mahawakan.
Gaya nang dati, ako na naman ang mag-isang natulog sa malaking silid namin ni Connor, at walang bakas na natulog siya sa silid na iyon.
Ginala ko ang tingin sa silid naming dalawa at naka ramdam ako ng lungkot at pg kadismaya.
Hindi siya umuwi?
Sinapo ko ang mukha ko at naupo sa malambot na kama.
Hindi lang sa gusto ko siyang maka-sama at maka-tabi kaya ko siya hinahanap, kundi nakakapanibago dahil tatlong araw nang hindi umuuwi si Connor. Dati-rati nong kinasal kaming dalawa, hindi naman ganito na katagal siya hindi nag papakita sa akin.
Ang pinaka-late na niyang uwi mga alas dose ng madaling araw pero ngayon, tatlong araw nang hindi nag papakita sa akin ang impakt
