เช้าวันรุ่งขึ้น
ร่างบางตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดเมื่อยตัว สองมือเล็กยกขึ้นบิดขี้เกียจไปมา ปรือตาลืมขึ้นด้วยอาการสะลึมสะลือ
เพดานห้องสีเทา ดูไม่คุ้นเคย ไม่ใช่ที่ห้องไม่ใช่ที่โรงแรม แล้วคือที่ไหน
“เวรแล้วไง ไอ้หวาน!!” ร่างบางสะดุ้งเฮือกดีดตัวเองลุกขึ้นนั่ง ดวงตากลมโตเบิกโพลงหันมองสำรวจรอบๆ ห้อง หัวใจยังคงเต้นรัว ตึกๆ จนแทบจะหลุดออกมา ในระหว่างที่เธอกำลังประมวลผลความคิดประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออก
ผลั๊ววว
“เชี่ย!!” ความตกใจทำให้เธอหลุดอุทานคำหยาบเธอติดมาจากพี่ชาย
น้ำหวานมองหนุ่มหล่อหน้าลูกครึ่งด้วยความรู้สึกช็อก
ทั้งคู่ต่างก็มองกันด้วยความตกใจ ร่างสูงหล่ออยู่ในชุดคลุมอาบน้ำมองผู้หญิงที่อ้วกใส่เขาเมื่อคืนอย่างไม่เข้าใจว่าเธอเป็นอะไร ถึงได้ด่าเขาด้วยคำหยาบแล้วยังอ้าปากค้าง
“นะนาย เป็นใคร?” ร่างสมส่วนขยับตัวชิดหัวเตียงอย่างหวาดระแวงเธอแค่รู้สึกคุ้นหน้ากับผู้ชายหล่อที่ยืนอยู่ตรงหน้าแต่เราไม่รู้จ
