ไม่รู้ทำไมฉันถึงนอนมองเขานิ่ง ๆ อยู่แบบนั้น ไม่กล้าแม้จะขยับฝ่ามือหรือปลายนิ้วด้วยซ้ำ ราวกับว่าฉันอยากมองเขาแบบนี้ต่อไป อยากให้เขากุมมือฉันมอบความอบอุ่นนี้ให้ฉันต่อแม้อีกวินาทีเดียวก็ตาม
ไม่ว่ายังไงฉันก็ยังรักผู้ชายคนนี้ไม่เปลี่ยนแปลงสินะ ต่อให้เขาเย็นชาใส่ฉันเพียงไหน ต่อให้เขาทำเรื่องเลวร้ายกับฉันเพียงใด หัวใจฉันมันก็ยังคงร่ำร้องว่ารักเขาซ้ำ ๆ อย่างคนโง่งม
‘ฮึก... ปะป๊าไม่รักน้องฟอง ฮือ ไม่มีใครรักน้องฟองเลย ทุกคนทิ้งน้องฟอง ฮือ น้องฟองไม่อยากอยู่คนเดียว’ เสียงสะอื้นของฉันในวัยเด็กผุดเข้ามาในความทรงจำ ภาพวันเก่า ๆ ฉายซ้ำขึ้นมาราวกับมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน
ฉันยังจำเหตุการณ์ในวันนั้นได้อย่างดี มันคือวันที่คุณพ่อมีงานด่วนจำเป็นต้องบินกลับอเมริกากะทันหัน ท่านผิดสัญญาที่ว่าจะมารับฉันไปเที่ยวสวนสนุก ในวันนั้นแม่รินกับลุงภาคก็ติดธุระที่ต่างจังหวัด ภายในบ้านจึงเหลือเพียงพี่เลี้ยงกับเด็ก ๆ อี
