“เอ๊ะ... คะ?” เพราะจู่ ๆ ก็ถูกถามขึ้นมากะทันหันฉันจึงคิดคำตอบไม่ทัน “เอ่อ... ไม่หรอกค่ะ ลดาก็ชอบเดาไปทั่วแบบนี้แหละค่ะ ฟองชินแล้ว พี่โชอย่าใส่ใจเลยนะคะ”
ฉันขยับยิ้มตอบพลางหยิบโซดาอีกสี่ขวดขึ้นมาอุ้มไว้ที่อก จังหวะที่กำลังจะหมุนตัวเดินออกมาจากเคาน์เตอร์ครัวก็ต้องหยุดชะงักเมื่อถูกร่างสูงของพี่โชบดบังทางเอาไว้ ฉันเงยหน้าขมวดคิ้วมองคนตัวสูงกว่า แล้วก็ต้องชะงักอีกรอบเมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของเขา
“พี่โชคะ?” ฉันเรียกชื่อพี่โชเบา ๆ ด้วยความงุนงง อยู่ ๆ เขาก็นิ่งไปแถมยังยืนขวางทางฉันอีก คนถูกเรียกกะพริบตาหนึ่งทีเหมือนได้สติกลับมา เขาขยับยิ้มเล็กน้อย มันเป็นรอยยิ้มที่ไปไม่ถึงดวงตา ก่อนเขาจะพึมพำคำบางคำออกมาเสียงเบาจนฉันแทบไม่ได้ยิน
“นั่นสินะ อย่าใส่ใจเลย...”
.
.
.
กริ๊ง...
ขวดเหล้าเปล่าถูกหมุนบนโต๊ะด้วยแรงไม่เบานักก่อนมันจะหยุดหมุนลงโดยที่ปากขวดชี้ไปทางหวาน คนหมุนขวดอย่างจินนี่ทำเสียงเสียดายท
