chapter 2
583 Words
Dalawang buwan na ang nakalipas matapus ang isang gabing bangungut sa buhay ka galit at puot ang naramdaman ko sa taong lumas pastangan sa pagkatao ko wag na wag lang mag cross uli ang landas namin baka hindi na ako makapag pigil at kung anopa ang magawa ko sakanya walang gabi na hindi ko napapana ginipan ang nangyari saakin at sa iyang stranghero at walang nakatakas saaking mga mata at memorya ang mukha nya katawan nya lahat mata ilong labi pilik mata at ang malapad na dibdib nito ilang ulit nyang pinagsawaan ang aking katawan at pilit ko mang itangi galit na galit ako pero sa tuwing maalala lahat nang gabing yon ay parabang merong bultabultahing kuryinte sa katawan ko at kung ano anong kiliti sa tyan ko ang naramdaman ko.isang gabing ni nakaw nang isang hindi ko kilalang lalaki sa isang iglap nawala ang iningatan kung kayamanan na walang katumbas na halaga. makabangon na nga at kailangan kung maghanda para sa pag pasuk ko sa swelahan may quizzes ngayon dapat mag focus ako ayaw ko maapiktuhan ang propisyon ko dahil sa nangyari pagbangon ko biglang umikot ang aking paningin napahawak ako sa pinto diosko ito na ngaba dahil sa walang sapat na tulog ito ngayon nahihilo na ako iligo ko nalang baka mawala,bago ako naligo sinalang ko muna ang bigas sa rice cooker bibile nalang ako sa canteen nang ulam mamaya pagkatapus ko isalang agad na akung naligo mabilis ko itung natapus pag labas ko ano yung naamoy ko bat ang baho agad kung hinanap ito aysos ito lang pala peanutbutter bakit ang baho mona kabibili ko lang ah at sa ref naman kita lagi nilalagay sayang naman ang mahal panaman nang bilihin makapag bihis na nga. salamat at medyo nawala ang hilo ko matutulog na talaga ako nang maaga para hindi na ako mahilo maherap magka sakit lalo na wala akung kasama dito sa bahay ako lang mag isa at sa susunod na buwan pa balik nang kasamahan kung teacher na dito ko na pinatuloy sa bahay para maymaka sama naman ako maherap talaga mag isa pero sanay na ako sa ganito mula nong naulila na ako may mga kamag anak naman ako nasa Manila ako lang ang andito sa esperanza dahil andito ang trabaho ko saidad na byenti kwatro walapa akung karanasan sa pakipag ligawan oh nobyo dahil para saakin hindi minamadaliyan darating nang kusa sa tamang panahon kaya nga ako nakatutuk sa pag aaral nang makatapus ako agad akung nag take nang exam at saawa nang taas nakapasa ako at nakapag turo sa second year high school class pero saisang iglap ang iningatan ko nawala lang nang ganon ganon paano ko ipaliwanag sa magiging asawa ko balang araw na hindi na ako berhin at hindinko kilala ang kumoha nito diosko sana po malagpasan ko ang binigay nyo saakin na pagsubok sana po gabayan nyo ako sakabila nang lahat hindi ko maiwasang pumatak ang luha ko.kaya nagpasya na ako umalis nang bahay pagkatapus nakalagay nang kanin sa baonan ko at sinarado kona ang bahay at kumabas na sa kawayang gate ko.naglakad pa ako kaunti para makarating sa may abangan nang tricycle mga byenti minutos lang naman ang byahe kaya hindi ako malalate para po manong hi maam magandang araw po bati saakin nang driver kahit hindi ko sabihin sakanya saan ang punta ko alam na agad nito dahil sa loob nang tatlung taon ko sumasakay sakanila at walang ibang swelahan nang high school na malapit kundi sa esperanza highs lang
- Writer
