“Manong, pakihinto na lang po diyan sa pulang gate.” Itinuro ko sa kaniya ang tarangkahan ng Little Wanderer's Orphanage.
Sa wakas ay nakarating din. Halos inabot din yata ako ng mahigit tatlong oras sa mall. Sa tuwing pumupunta naman ako rito ay nagta-taxi ako dahil wala namang ibang pampasaherong sasakyan na dumadaan mismo rito sa tapat. Medyo tago kasi iyong lugar. Mapuno at tahimik. Tamang-tama lang din para sa mga bata.
“Sige po, ma’am. Itabi ko lang po,” sagot nito.
Tumango naman ako at nag-umpisa nang kumuha ng pera sa bag. Iminaniobra ni manong ang sasakyan sa hindi kalayuan sa tarangkahan dahil may ilang sasakyan na nakaharang banda roon. Maya-maya lang ay huminto na rin kami.
“Medyo liblib dito, ma’am. Paano po ang pag-uwi ninyo mamaya? Maaari ko rin p
