“H-hi, Lorcan.” Hindi ko na natulungan ang sarili na hindi mautal nang batiin siya.
I even gave him a slight smile. Mapagtakpan man lang ang kabang nararamdaman ko. There is no need to stutter. My god, Alice!
“W-why?” Tumikhim ako nang may magbara sa lalamunan ko. “I mean, may iuutos ka ba? Snacks? Anong meryenda ang gusto mo?”
Hindi ako magkandatuto sa pagtatanong. Hindi ko naman inaasahan na magkakasalubong kami rito sa hallway. Bakit ba siya naliligaw rito?
Muli ko siyang nginitian kahit na hindi ko naman gawain iyon. Ngunit dahil pinaglihi siya sa sama ng loob ay nanatili lang siyang seryoso sa harapan ko. Walang kangiti-ngiting tinitingnan ako nito kaya lalo akong hindi mapakali.
Sa bagay, kailan ba siya ngumiti? Tuwing binibigyan ko lang siya ng pa
