Pabaling-baling si Astrid sa higaan n'ya habang patuloy na pinaninindigan n'ya ang pagpikit at tila pagpapaniwala sa sarili niyang kaya niyang makatulog nang mahimbing matapos niyang malaman ang mga tila isang malaking pasabo sa pagkatao n'ya. Nang hindi na s'ya nakatiis ay pabigla na siyang bumangon sa kama n'ya at tumayo upang buksan ang switch ng ilaw malapit sa bintana na maluwag na nakabukas at mula sa bintanang iyon ay kitang kita n'ya mula roon ang maliwanag at bilog na buwan na tanging nagsisilbing liwanag n'ya sa kuwartong iyon. Hindi n'ya alam kung bakit tila nakaramdam siya ng hindi maipaliwanag na ginaw nang mapagtanto n'ya kung anong oras na sa mga sandaling iyon and yet ay hindi pa rin n'ya magawang makatulog dulot ng mga alalahanin na patuloy na gumagambala sa puso't isipan
