Fake heart คนถูกรัก(ไม่)ควรเป็นเธอ (ตฤณ x ลูกศร)

ตอนที่ 5 ทำให้ต้องใกล้ชิด

และสุดท้ายคีตีกาที่บอกจะนั่งแท็กมาส่งเอง แต่ตฤณรู้สึกเป็นห่วงจนต้องยอมมาส่งลูกศรแทน ทั้งสองคนนั่งเงียบไม่พูดไม่จากันมาตลอดทาง มีเพียงเสียงสิริจาก GPS เท่านั้นที่ดังมาเพื่อบอกทาง บ้านของลูกศรถูกตั้งเอาไว้ใน Google map อยู่แล้วจึงไม่ยากที่จะบอกทาง เด็กสมัยใหม่อย่างเธอก็เปิดให้เขาดูไปเลยจะได้ไม่ต้องมีเรื่องให้คุยกัน

“โตขนาดนี้แล้วยังขับรถไม่เป็น?” อยู่ๆก็โพร่งขึ้นมาท่ามกลางเสียงที่เงียบสงัด ทำให้ลูกศรมองหน้ามองหลังว่าเขากำลังคุยกับใคร

“คุยกับหนูเหรอคะ” หมอหนุ่มเบี่ยงหน้ามองด้วยสายตาหงุดหงิดก่อนจะเอ่ยออกมาให้หญิงสาวได้รู้

“แล้วในนี้มีคนอื่นอีกไหมนอกจากเธอ”

“ก็ใครจะไปรู้ว่าคุยด้วย เห็นนั่งเงียบใบ้กินมาตลอดทาง” คนตัวเล็กไม่ได้คิดจะตอบคำถามเขากลับ แต่เลือกที่จะยกแขนขึ้นมากอดอกแล้วหันหน้าหนีมองไปข้างกระจกด้วยไม่อยากเห็นหน้าเขา ยิ่งเห็นยิ่งทำให้หงุดหงิด

เอี๊ยดดดด!!!!

ปลั่ก!!….

“โอ้ยยย”

ด้วยแรงกระแทกของรถที่เบรกกะทันหัน ทำให้ลูกศรที่ไม่ได้ได้ตั้งตัวและไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัย หน้าฝากน้อยๆของเธอเลยพุ่งไปโขกกับคอนโซลด้านหน้าจนเกิดเสียงดัง

ตฤณเบรกเพราะเหมือนเขาเห็นมีน้องแมวตัวน้อยๆนอนอยู่ข้างถนน ด้วยสัญชาตญาณของการเป็นแพทย์อาสาสมัยตอนเรียน ทำให้เขานึกสงสัยแล้วจะรีบลงไปช่วยเหลือ แต่ตอนนี้หันไปข้างๆก็เหมือนจะมีคนต้องการความช่วยเหลือเหมือนกัน

ลูกศรยกมือขึ้นมากุมที่หน้าผากบางๆของตัวเอง ใบหน้าของเธอบูดเบี้ยวด้วยความเจ็บ และเหมือนว่ามันจะเริ่มโนขึ้นจากการกระแทกอย่างจังเมื่อกี้

“ใครบอกให้เธอไม่คาดเข็มขัด ไม่รู้หรือไงว่านั่งรถอันตรายเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา” คนตัวโตไม่วายที่จะสั่งสอนเด็กไม่เอาไหน ทว่าหญิงสาวกลับเหนื่อยจะต่อปากต่อคำ เธอเลือกที่จะเงียบไปแล้วหันหน้าไปอีกทางดังเดิม

“หันกลับมา หัวโนหรือเปล่า” ตฤณพยายามดึงไหล่บางให้หันกลับมาเพื่อที่เขาจะได้ดูอาการให้ อย่างน้อยเรื่องการปฐมพยาบาลเขาก็พอทำเป็นสมัยตอนเรียนเคยเลือกเป็นวิชาเสรี

“ไม่เป็นไรค่ะ เบรกทำไมคะ” หญิงสาวสะบัดมือหมอหนุ่มทิ้ง เธอพูดกับเขาแต่ก็ไม่ได้หันกลับไปมองหน้าเขา แถมน้ำเสียงที่เปล่งออกมายังดูเหมือนหงุดหงิดเล็กน้อย

“โทษที ฉันเห็นเหมือนมีลูกแมวนอนอยู่ข้างถนน ตกใจเลยรีบเหยียบไปหน่อย” ลูกศรชะโงกหน้ามองกระจกด้านข้างพอเห็นเหมือนอย่างที่เขาพูดจึงตัดสินใจลงจากรถแล้วมุ่งหน้าไปที่แมวตัวน้อยทันที ตฤณที่เห็นคนตัวเล็กลงจากรถไปเลยรีบลงตามอย่างหัวเสีย

ลูกศรรีบวิ่งเข้ามาอุ้มลูกแมวตัวน้อยที่เหมือนจะพลัดลงจากแม่ของมัน ปากมันทำท่าดูดนมจนดูน่าเอ็นดู ด้วยความไม่เคยเห็นลูกศรจึงลองเอานิ้วก้อยให้ตัวเล็กดูด แต่ก็ถูกหมออย่างตฤณดุให้ไปที

“สกปรก รู้ไหมว่ามือเราไปจับอะไรมาบ้าง แล้วลูกแมวอายุน่าจะยังไม่ถึงเดือนเลยด้วยซ้ำ ดูดมือเธอไปแล้วถ้าท้องเสียจะทำยังไง ถึงตายได้เลยนะ” คนตัวเล็กช้อนสายตาขึ้นมามองหมอหนุ่มด้วยแววตาค้อนๆ ก่อนจะส่งลูกแมวน้อยให้เขาดูอาการต่อ

“เป็นยังไงบ้างคะ น้องจะรอดไหม”

“อาจจะต้องลองเอาไปดูอาการที่คลินิกก่อน ถ้าพ้นคืนนี้ไปได้แล้วไม่มีอาการแทรกซ้อนอะไร ก็ถือว่ามันยังโชคดีอยู่”

คลินิกรักษาสัตว์

ลูกศรมองหมอตฤณตรวจลูกแมวตัวน้อยอย่างไม่ละสายตา เวลาที่เขาอยู่ในโหมดนี้เขาเหมือนคนปกติ หน้าตาหล่อดูเท่สมกับที่สาวๆต่างสนใจ

หญิงสาวยืนกอดอกพิงขอบประตูจ้องใบหน้าหมอตฤณแล้วคิดอะไรไปเรื่อยจนเธอไม่รู้ตัวว่าตอนนี้เธอกำลังถูกอีกคนจ้องกลับ กว่าจะรู้ตัวหมอตฤณก็ยืนกอดอกถอยไปพิงตู้ด้านหลังแล้วมองจ้องมาที่เธอเหมือนกัน

“หลงเสน่ห์ฉันแล้วหรือไง ฉันเรียกถึงไม่ได้ยิน” ลูกศรเรียกสติตัวเองกลับมาได้ แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการตกใจว่าตัวเองโป๊ะแตกเข้าแล้ว เธอถอยหายใจออกช้าๆแล้วเบนสายตาออกไปทางอื่นแทน

“ตัวเล็กจะรอดใช่ไหมคะ”

“อย่างที่บอกต้องรอดูให้พ้นคืนนี้ อาการแบบนี้มาแบบเดียวกับลูกๆคุณเพลงเลย” หมอหนุ่มยิ้มหน้าระรื่นยามที่พูดชื่อของหญิงที่ชอบ แต่ลูกศรก็ดับฝันด้วยการ

“สติค่ะ พี่เพลงเขากำลังจะแต่งงาน เลิกเข้าไปเป็นมือที่สามของคนอื่นสักทีนะคะ” พูดจบร่างบางเลือกที่จะเดินหนีออกมาเพื่อจะเตรียมออกไปเรียกรถกลับบ้าน วันนี้เธอออกมาทั้งวันจนตอนนี้เกือบจะสี่ทุ่มแล้ว พรุ่งนี้หญิงสาวยังต้องมีเรียนที่มหาวิทยาลัยแต่เช้า แต่เหมือนเธอจะนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เธอนัดกับไฟเอาไว้ หญิงสาวเลยล้วงหามือถือในกระเป๋าสะพายแบรนด์หรูของตัวเองอย่างรีบๆ

“ทำอะไร ไปขึ้นรถสิฉันจะไปส่ง” ตฤณเดินนำคนตัวเล็กไปแต่พอเห็นว่าเธอไม่ได้เดินตามเขาออกมา นั่นยิ่งทำให้เขาหงุดหงิดเพราะรู้สึกเสียเวลา

“มัวทำอะไรอยู่ ฉันไม่ได้มีเวลามาดูแลเธอตลอด 24 ชั่วโมงนะ”

“แป๊บนะคะหนูหาโทรศัพท์ไม่เจอ” ร่างบางเริ่มกระวนกระวายเพราะชีวิตเด็กสมัยใหม่อย่างเธอการขาดโทรศัพท์ไปมันเหมือนขาดชีวิตไปครึ่งหนึ่งได้เลย

ตฤณขมวดคิ้วมองก่อนจะหมุนตัวกลับไปที่รถ คราวนี้เขาอ้อมไปที่ฝั่งคนนั่งข้างคนขับ แล้วลองเปิดไฟฉายจากโทรศัพท์ส่องหาดูตามซอกเบาะ และมันก็เป็นอย่างที่เขาคิด หมอหนุ่มหยิบมือถือราคาแพงทรงสี่เหลี่ยมขึ้นมาหวังจะเอาเข้าไปให้เด็กสาวที่ยังคงหาทั้งที่กระเป๋าใบเล็กนิดเดียว ถ้าจะเจอมันคงจะเจอตั้งนานแล้ว

ติ๊งง…ติ๊งงง…ติ๊งงง

เสียงแอพแชทสีเขียวดังและสั่นติดกันจนเรียกความสนใจของตฤณให้ยกขึ้นมาดู ก่อนจะเห็นว่าคนที่ทักเธอมาคือไฟ เพื่อนสนิทของพี่ชายเธอที่โทรเข้ามาชวนเธอไปดูคอนเสิร์ตที่คลับเมื่อตอนกลางวัน ไม่รู้อะไรดลใจทำให้เขาอยากจะแกล้งเธอจนกดเข้าไปอ่านในแชท ดีที่ลูกศรไม่ได้ตั้งรหัสผ่านเอาไว้ ด้วยความขี้ลืมของเธอ เธอเลยเลือกที่จะไม่ตั้ง ส่วนการสแกนใบหน้าบางทีมันสแกนไม่ติดแล้วต้องใส่รหัส เธอก็จะลืมและใส่มันจนโดนล็อคไปเลย

“…”

พรึ่บ…

ตฤณพิมพ์ข้อความอยู่สักพักก็กดส่งไปหาไฟทันที ทำหน้าตาไม่มีอะไรเกิดขึ้นเข้าไปด้านในก่อนจะยื่นมันให้กับลูกศร

“อ่ะ หาอยู่นั่นแหละกระเป๋าเหมือนกระเป๋าใส่เหรียญ” ลูกศรเงยหน้าขึ้นมามอง กำลังจะขอบคุณแต่พอได้ยินที่เขาพูดหญิงสาวเลยต้องเปลี่ยนเป็นหน้ามุ่ยหน้าแทน

Rrrr….



“สวัสดีค่ะพี่ไฟ”

(น้องลูกศรส่งข้อความมาหาพี่หมายความว่ายังไงเหรอคะ)

“หนูยังไม่ได้ส่งอะไรไปเลยนะคะ…ข้อความพิมพ์ว่ายังไงเหรอคะ” คนตัวเล็กขมวดคิ้วช้อนสายตามองคนตรงหน้าที่ทำหน้ายิ้มทะเล้น เหมือนเขาจะจงใจให้เธอเห็นว่าเขาเองนั่นแหละที่เป็นคนส่งไปหาไฟ

(น้องศรพิมพ์มาว่า น้องศรมาไม่ได้แล้วเพราะว่าแฟนหวง…)

ขณะที่ลูกศรฟังไฟเล่าว่าในข้อความพิมพ์อะไรไปบ้างนั้น ตฤณก็นึกอยากแกล้งเธอเข้าไปอีก โดยการเดินเข้าใกล้เธอมากขึ้นเรื่อยๆ ลูกศรที่เห็นชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้เธอก็ยิ่งถอยออก ภาพตอนนี้เลยเหมือนว่าเธอกำลังถูกเขาต้อนให้จนมุม ตฤณเดินดันคนตัวเล็กให้ถอยไปติดกับผนังห้องจากนั้นก็ใช้ร่างกายอันแข็งแรงของตัวเองล็อคเธอเอาไว้ทั้งตัว ลูกศรช้อนแววตามองใบหน้าหล่อใกล้ๆแล้วหัวใจกลับเต้นรัวเหมือนคนหัวใจเต้นผิดจังหวะ

เธอพยายามจะดันเขาออกด้วยมือเดียว แต่แรงอันน้อยนิดของเธอมันจะไปสู้แรงผู้ชายอกสามศอกอย่างเขาไหวได้ยังไง

ตฤณยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งให้กับเธอก่อนจะค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้าหาอย่างช้าๆ เรียกได้ว่าตอนนี้ทั้งคู่อยู่ใกล้กันมากๆจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจ

“ค่ะ วันนี้หนูคงไปไม่ได้แล้ว พี่ไฟคะแค่นี้กะ….อื้มมมม” ตฤณเห็นว่าเธอกำลังจะวางสายเขาเลยพุ่งตัวเข้าไปเพื่อประทับรอยจูบให้กับคนตัวเล็ก

ลูกศรพยายามจะยกโทรศัพท์หนี แต่ตฤณเองก็ยังแกล้งด้วยกันล็อคมือเธอเอาไว้ทำให้โทรศัพท์ยังอยู่ข้างหูเหมือนเดิม

(น้องลูกศรเป็นอะไรหรือเปล่าครับ….)

“อื้มมม อุน อิน อ่อย (คุณตฤณปล่อย)” เธอพยายามดีดดิ้นแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าตฤณจะปล่อยให้เธอหลุดออกจากฝันร้ายนี้