Fake heart คนถูกรัก(ไม่)ควรเป็นเธอ (ตฤณ x ลูกศร)

ตอนที่ 9 เมา

ตฤณเดินกลับมาที่รถตัวเองด้วยอารมณ์หงุดหงิดแบบทวีคูณ เขาไม่ทันมองด้วยซ้ำว่ามีคนกำลังวิ่งตามเขาออกมาท่ามกลางสายตาของทุกคน

ลูกศรวิ่งตามร่างสูงออกมาด้วยการเบียดผู้คนที่รู้เรื่องและไม่รู้เรื่อง คนที่ไม่รู้เรื่องและเห็นว่าเป็นเธอก็พยายามเข้ามาขวางทางเธอไว้เพื่อจะขอถ่ายรูป แต่ตอนนี้เธอต้องขอปฏิเสธไปแบบห้วนๆเพราะกลัวจะไม่ทันเขา เท่าที่เธอเห็นในตอนนี้คือเขาก้าวขาขึ้นรถไปแล้ว

“ขอตัวก่อนนะคะ” ร่างบางรีบเบียดผู้คนออกมาเมื่อเห็นว่าหมอตฤณขับรถออกมาจากลานจอดรถเพื่อเตรียมจะออกไปจากที่นี่แล้ว

หญิงสาวรีบวิ่งเข้าไปขวางข้างหน้ารถของเขาเอาไว้ มันใกล้มากจนหมอตฤณต้องเปลี่ยนเป็นเหยียบเบรกกระทันหัน

เอี๊ยดดดด…!!

“ทำบ้าอะไรของเธอ อยากตายมากนักหรือไง” เพราะการขัดขวางการขับรถของเธอทำให้ตฤณลงจากรถมาตวาดใส่หน้าเธอด้วยความหงุดหงิด

“หนูต้องการคำตอบค่ะ ต่อยพี่ชายหนูทำไมคะ”

“มานี่” ตฤณลากคนตัวเล็กให้ขึ้นรถไปด้วยกัน ก่อนจะกลับมายังที่นั่งคนขับอีกครั้งแล้วออกรถไปยังท้องถนนอีกที

ตลอดการเดินทางลูกศรนั่งเงียบพร้อมทั้งหลับตามือจับที่สายเข็มขัดตลอด เพราะครั้งนี้ตฤณขับรถได้น่ากลัวมาก แถมเขายังเหมือนจะเมาอีกเธอรู้สึกกลัวตายเหลือเกิน

ตฤณขับรถเข้ามาจอดภายในลานจอดรถของคอนโดหรูส่วนตัว ก่อนจะลงไปลากคนตัวเล็กที่ติดมาด้วยขึ้นห้องไปพร้อมกัน แม้ลูกศรจะพยายามดิ้นมากเท่าไหร่ตฤณยิ่งบีบแขนที่เขาจับอยู่มากขึ้นเท่านั้น

“ปล่อยค่ะหนูเจ็บ” ทันทีที่ตฤณเปิดประตูเข้ามาภายในห้อง ลูกศรก็สะบัดมือเขาออกไปพลางยกแขนขึ้นมาถูป้อยๆ เธอก้มดูมือตัวเองก็เห็นว่ามันแดงเป็นรอยมือ

“พี่ชายเธอมันเลว รังแกคุณเพลงได้ทั้งที่ปากบอกว่าเป็นเพื่อนกัน ฉันรู้นะว่าการแต่งงานมันเป็นการแต่งงานแบบหลอกๆ มันมีสิทธิ์อะไรมาล่วงเกินคุณเพลงวะ” ตฤณตวาดใส่หน้าหญิงสาวอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาเข้ามาใกล้เธอมากจนเธอได้กลิ่นถึงลมหายใจผสมแอลกอฮอล์ของเขา นี่เป็นครั้งแรกที่ลูกศรรู้สึกว่าหมอหนุ่มน่ากลัว แต่ด้วยความปากไวและความรักพี่ชายของเธอทำให้เธอยอมไม่ได้ที่เขากำลังด่าพี่ชายตัวเอง

“เฮียศิทำอะไรคะ ถึงขั้นต้องมีเรื่องกันเลยเหรอ ต่อให้เฮียศิเขาจะทำอะไรพี่เพลง เฮียศิก็ไม่สมควรโดนคุณต่อยค่ะ เพราะยังไงเขาสองคนก็เป็นสามีภรรยากัน”

“แต่มันไม่ควรแตะต้องคุณเพลง ถ้ามันไม่ได้รัก”

“คุณรู้ได้ยังไงคะ รู้ตัวไหมคะว่าคุณกำลังเข้าไปยุ่งเรื่องครอบครัวคนอื่น”

“เธอสองคนพี่น้องนี่มันปากดีจริงๆ” ลูกศรส่ายหน้าให้กับความไม่มีเหตุผลของเขา เธอคิดผิดที่ตามมาเอาคำตอบจากเขาจริงๆ ร่างบางจึงตั้งใจหันหลังเพื่อจะเดินไปที่ประตูห้องหวังจะกลับ

“จะไปไหน อยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าพี่ชายเธอมันทำอะไร ฉันจะทำแบบที่มันทำให้ดู” ตฤณคว้าข้อมือเล็กๆของเธอพร้อมกับกระชากจนเธอปลิว

ตฤณลากร่างบางให้เข้าไปในห้องนอนด้านใน พร้อมทั้งเหวี่ยงเธอให้ขึ้นไปบนเตียง ลูกศรพยายามจะถอยหลังหนีแต่ตฤณก็จับขาทั้งสองข้างแล้วดึงเธอจนเธอนอนลงราบไปที่เตียง ร่างสูงกระโดดขึ้นไปทาบทับร่างกายของเธอเอาไว้เพื่อกันไม่ให้เธอได้หนีไปไหน

ตฤณจับใบหน้าเล็กให้หันมามองเขาตรงๆ ใช้สายตามองต่ำ ลงไปที่ริมฝีปากหยักบาง เขาใช้นิ้วโป้งสัมผัสไปที่ปากบางจนลิปสติกติดมือ มือเล็กๆของลูกศรพยายามดันร่างสูงให้ออกไป แต่ตฤณก็ยังใช้ตัวของเขาดันคนตัวเล็กให้ยิ่งแนบชิด

“ออกไปนะคะ หนูจะกลับ”

“เธอเดินเข้ามาในถ้ำเสือแล้ว จะลงไปง่ายๆได้ยังไง” ว่าจบตฤณก็โน้มตัวลงไปให้ปากหยักรูปไปประกบกับจุดเดียวกันของลูกศรทันที

“อื้มมมม” มือเล็กทั้งทุบทั้งตีเพื่อให้เขาถอย แต่ก็ไม่เป็นผล

จ๊วบ...จุ๊บ

ตฤณยกมือขึ้นมาบีบเข้าที่แก้มตอบของเธอเพื่อให้คนตัวเล็กเผยอปากออก ลิ้นร้อนสอดเข้าไปเพื่อฉกชิมน้ำหวานที่ไหลเยิ้มออกมาเพื่อปรนเปรอ เขาพยายามเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กๆที่ม้วนตัวเองอยู่ในช่องปากของลูกศร แต่ก็ยากไปสักนิดเพราะคนตัวเล็กยังคงดันลิ้นเขาให้ออกไปจากการรุกล้ำนี้

มือหนาบีบเข้าที่บั้นท้ายของลูกศร ไม่แค่นั้นเขายังลูบไล้ไปที่ชายกระโปรงที่มันสั้นและแนบชิดไปกับผิวของเธอ

“เฮือก...เฮ้อ เฮ้อ คุณตฤณปล่อย อย่าทำกับหนูแบบนี้” ตฤณละออกจากปากบางเพื่อลดต่ำลงมาไซร้ตามซอกคอขาว หญิงสาวเลยได้แต่หอบหายใจเหนื่อยสูดอากาศกลับเข้าไปแทนที่เดิม

“อ๊ะ อย่ากัด”

“รอยของฉันมันจะต้องอยู่บนตัวเธอ”

“ไม่ หยุดนะ อ๊ะ”

ร่างสูงถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างชำนาญ โชว์กล้ามหน้าท้องเป็นมัดๆสู่สายตาของเด็กสาวผู้ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใคร ลูกศรหันหน้าหนีไปอีกทางก่อนจะหลับตาปี๋ด้วยความเขินอาย นี่เป็นครั้งแรกของเธอที่ได้เห็นกล้ามหน้าท้องผู้ชายใกล้ๆขนาดนี้ ใจดวงน้อยของเธอเต้นแรงจนกลัวเขาจะได้ยิน

“หนูขอร้อง อย่าทำกับหนูแบบนี้” ลูกศรสะอื้นไห้ขอร้องตฤณในขณะที่เขาปล่อยให้ปากของเธอเป็นอิสระ

ตฤณจับใบหน้าของเธอให้หันมองเขาตรงๆ แต่คนใต้ร่างก็ยังคงหลับตาสนิทไม่ยอมลืมตา ทำให้ตฤณต้องเปลี่ยนจากปากของเธอเป็นฉีกเสื้อผ้าที่เธอใส่อยู่จนขาดวิน

แคว่กก…

“กรี๊ดดด คุณตฤณเสื้อผ้าหนู” ลูกศรลืมตาขึ้นมาเพราะเสียดายเสื้อผ้าที่เขาฉีก มันเป็นชุดที่เธอพึ่งจะได้ใส่มันครั้งแรก และเธอยังไม่เบื่อมันเลยด้วยซ้ำ

ร่างสูงไม่ได้สนใจเสียงร้องโวยวายของคนตัวเล็ก เขาเพียงใช้ปากของเขาเข้าไปครอบครองดอกบัวตูมที่มันเด้งชี้หน้าของเขาอยู่ ลูกศรเป็นคนตัวเล็กแต่หน้าอกใหญ่เกินตัว หมอหนุ่มเห็นมันครั้งแรกตกใจไม่น้อยที่มันไม่ใช่ของปลอม

ตฤณแกะแปะจุกสีเนื้อออกไปให้พ้นสายตา ลูกศรเขินอายและพยายามทุบตีร่างสูงออกไปแต่ก็ถูกมือหนาของตฤณรวบขึ้นไปไว้บนหัวของเธอเสียก่อน

“อ๊ะ คุณตฤณหยุดเดี๋ยวนี้ หนูบอกให้หยุด”

“ฉันกำลังทำให้เธอเห็นภาพอยู่นี่ไง นอนนิ่งๆถ้าไม่อยากให้ฉันโมโห”

ลูกศรมองใบหน้าหล่อของตฤณด้วยใจที่หล่นวูบ เธอไม่ได้กลัวเขาโมโห แต่เธอกลัวใจตัวเองว่าถ้าหากเข้าไปถลำลึกแล้วจะถอนตัวเองออกมาไม่ได้ เธอไม่อยากจะยอมรับว่าความรู้สึกของเธอตอนนี้มันคืออะไร เธอเพียงแค่นึกว่าเขาไม่มีทางหันมามองเธอเหมือนที่เขากำลังมองผู้หญิงคนหนึ่งด้วยความรัก หัวใจของลูกศรรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา เมื่อรู้ว่าเธอกำลังจะต้องเสียตัวให้กับคนที่กำลังเอาเรื่องความรู้สึกของเธอเข้ามาล้อเล่น

“ทำแบบนี้ทำไมคะ หรือแค่ต้องการเอาคืนเฮียศิ คุณเลยใช้หนูเพื่อทำให้เฮียศิเจ็บปวดเหมือนที่คุณกำลังรู้สึก…ใช่ไหมคะ” น้ำใสๆไหลออกที่หางตา เธอเหนื่อยที่จะต้องมาสู้รบกับคนเอาแต่ใจอย่างเขา แต่ถ้าหากเธอยอมตัวเธอเองนั่นแหละจะไม่มีความสุข

ตฤณเงยหน้าขึ้นมามองคนใต้ร่างนิ่ง เขาเริ่มมีสติคืนมาเล็กน้อยก่อนจะเริ่มรู้ตัวว่าเขากำลังทำแบบนี้ทำไม แต่ความปวดหนึบตรงกลางกายมันทำให้เขาไม่อยากหยุด เขาเคยหยุดได้มาแล้วครั้งหนึ่งและมันว้าวุ่นจนเขาต้องออกไปหาเหยื่อเพื่อมาดับกายหยาบ แต่ครั้งนี้เขากลับรู้สึกว่าต้องการร่างกายของคนตัวเล็กที่นอนอยู่ใต้ร่างของเขาในตอนนี้ จูบหวานที่เขาเคยได้ฉกชิมหลายครั้งทำให้เขานึกหาอยู่ตลอด

“คุณกำลังเล่นกับหัวใจของหนู คุณรู้ตัวไหมคะ” หมอหนุ่มขมวดคิ้วมองคนใต้ร่างอย่างไม่เข้าใจ อาจจะเพราะความเมาในตอนนี้ทำให้เขาไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่คนตัวเล็กกำลังเอ่ยออกมา

“ลงไปค่ะ หนูจะกลับ”

“เดี๋ยว ที่เธอพูดหมายความว่ายังไง” ตฤณกดร่างบางให้ลงไปนอนราบที่เตียงเหมือนเดิม และเขายังคงไม่ยอมลุกออกไปจากตัวเธอ

“เปล่าค่ะ” ลูกศรตอบออกมาพร้อมกับกันหน้าหนีไปอีกทาง เธอไม่อยากมองหน้าเขาในตอนนี้ เพราะการมองหน้าเขามันทำให้เธอรู้สึกแปลกๆที่หัวใจ

“ลูกศรฉันถาม”

“ก็บอกว่าไม่มีไงคะ คุณจะถะ…อื้มมม” ตฤณใช้จังหวะที่เธอหันหน้ามาเพื่อลงไปปิดปากเธออีกครั้ง เขาเองก็รู้สึกลุ่มหลงปากบางของเธอจนอยากจะชิมมันแล้วชิมมันอีก

มือหนาของตฤณลูบไล้ไปตามขาเรียวขาว ก่อนจะล้วงเข้าไปที่ใต้กระโปรงของเธอ ลูกศรดีดดิ้นเพื่อให้เขาเอามือออกไปจากจุดที่ใกล้ของสงวน แต่เหมือนว่าตฤณจะดื้อรันจนไม่ยอมฟังอะไรอีกแล้ว

ใบหน้าคมเข้มเลื่อนลงมายังดอกบัวตูมอีกครั้ง ก่อนจะใช้มือหนึ่งข้างเพื่อบีบเค้น และใช้ปากครอบครองยอดดอกบัวจนลูกศรบิดกายด้วยความรู้สึกที่แปลกไปจากเดิม