ตอนที่ 2 ยินดีต้อน(รัก)รับ 70%
1011 Words
ฟ้าวลัยก้าวฉับๆตามแม่บ้านวัยค่อนคนไปยังชั้นสอง แล้วก็เปิดไปยังห้องนอนของประมุขของบ้านด้วยอาการโล่งใจสุดๆ
“ป้าคะ ฉันขอความเป็นส่วนตัวสักชั่วโมงนะ ขออาบน้ำสักหน่อย เดี๋ยวถ้าฉันหิว ฉันจะลงไปข้างล่างเอง ในตู้เย็นมีนมอยู่ใช่ไหม”
“มีค่ะ แล้วคุณอยากจะได้อะไรเพิ่มเติมไหมคะ ป้าจะได้จัดเตรียมไว้ให้”
“ขอบคุณนะป้า แต่ไม่เป็นไรหรอก ฉันเป็นคนง่ายๆ อยากได้อะไร เดี๋ยวฉันลงไปจัดการเอง ป้าไปเถอะ”
“ค่ะ”
พอคล้อยหลังแม่บ้าน ฟ้าวลัยก็ถึงกับนอนแผ่หลาบนที่นอนหนานุ่มทันที
วันนี้เธอเดินทางมาเหนื่อยจริงๆ เพราะต้องนั่งรถโดยสารประจำทางจากต่างจังหวัดเข้ากรุงเทพฯแบบหลายต่อมากกว่าจะมาถึงบ้านหลังนี้
แต่ที่หน้าตาของเธอยังดูสภาพดีอยู่ก็เพราะได้แวะเติมแป้งแต่งหน้านิดๆหน่อยๆที่ปั้มน้ำมันมานั่นเอง
แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว ขออาบน้ำแล้วนอนเลยดีกว่า
โชคดีที่คุณหัตถการโทรมาบอกเธอล่วงหน้าแล้วว่าจะต้องเดินทางไปต่างประเทศวันนี้ และอีกประมาณสามวันถึงจะกลับ
เมื่อสายน้ำเย็นฉ่ำ สาดลงมากระทบผิวหน้า ฟ้าวลัยก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาหน่อย พออาบน้ำสระผมเสร็จ ความเพลียเมื่อครู่มันก็มลายหายไปเกือบหมด
ชุดนอนผ้าลินินคอเชิ้ตติดกระดุมถึงต้นขา ปล่อยชายแค่เลยสะโพกลงมาเล็กน้อยสีม่วงอ่อนถูกหยิบมาสวมอย่างเคยชิน ผมที่มัดมาเมื่อครู่ถูกปล่อยสยายเต็มหลังและยาวเลยบั้นเอาไปหลายเซนติเมตร ผมดกดำของเธอทิ้งตัวสวยมาก เพราะเพิ่งจะยืดและอบไอน้ำมาอาทิตย์ที่แล้วนี่เอง
เครื่องหน้าจิ้มลิ้มตอนนี้มีเพียงเซรั่มบำรุงผิวกับแป้งเด็กกลิ่นหอมอ่อนๆเท่านั้น และริมฝีปากบางสีเลือดฝาดสาวก็มีเพียงลิปกลอสมันวาวฉ่ำปากกลิ่นผลไม้อ่อนๆเคลือบเอาไว้เท่านั้น
หญิงสาวหวีผมเสร็จ ก็หมุนตัวแล้วส่องหน้า ส่องไรฟัน และดูความเรียบร้อยของตนเองครู่หนึ่งหน้ากระจกเงาแล้วก็เดินออกจากห้องไป ตั้งใจจะไปหานมสดมาดื่มสักแก้วก่อนนอน
ทว่าเมื่อเดินลงไปก็ต้องผ่านเค้าเตอร์บาร์เล็กๆในบ้านซึ่งมีหัสดินกำลังนั่งจิบเครื่องดื่มสีอำพันอยู่
เขาหมุนเก้าอี้หันมามองเธอช้าๆ และมองด้วยสายตาเหมือนจะเปลื้องผ้าเธออีกแล้ว
ด้วยความถือตัวว่าเธอคือ ‘แม่เลี้ยงของเขา’ ฟ้าวลัยจึงไม่หวั่นต่อสายตาคมกล้ายิ่งกว่าแสงเรด้าของหัสดิน
เธอฉวยโอกาสจ้องตอบเขาแล้วสำรวจชายหนุ่มไปตลอดร่างอย่างละเอียดในนาทีนี้ แล้วก็เพิ่งรู้ตัวว่าเธอพลาดไปแล้ว
ความหล่อร้ายของเขามันแยงตา แววตาร้อนแรงของเขามันแยงใจ แล้วเขาเดินมาประชิดร่างเธอตอนไหนยังไม่รู้สึกตัวเลย กว่าจะรู้สึกตัวก็ถูกเขาแตะเนื้อต้องตัวเสียแล้ว
มือใหญ่อุ่นจัดสองข้างของเขากำลังจับไหล่บางของเธออยู่ ท่าทางของเขาเหมือนจะเมาเล็กน้อย แววตาที่ดูเอาเรื่องนิดๆ มองเธอราวกับจะกลืนกิน
‘อย่าบอกว่าผู้ชายบ้านนี้ บ้าตัณหากันทั้งบ้านล่ะ’
พอรู้สึกตัวร่างเล็กก็รีบสะบัดตัวออกห่างราวกับถูกของร้อนลวก ก่อนจะจ้องหน้าคนตัวสูงในชุดที่กลับมาจากข้างนอกอย่างหยิ่งทะนง
“ฉันมาอยู่ที่นี่ในฐานะแม่เลี้ยงของคุณนะ กรุณาให้เกียรติฉันด้วย”
“ผมก็ให้เกียรติอิหนูของป๊าทุกคนนั่นแหละ แต่ว่าสวยๆอย่างคุณเนี่ย ผมควรจะให้เกียรติมากเป็นพิเศษหน่อยจริงไหม”
“หลีกไปค่ะ ฉันจะเข้าครัว”
“คุณจะเอาอะไร เดี๋ยวผมเรียกป้าเล็กเอามาให้คุณก็ได้นี่ แต่ตอนนี้ช่วยนั่งเป็นเพื่อนลูกเลี้ยงอย่างผมหน่อยได้ไหม ดื่มคนเดียวมันเหงาน่ะ”
“ขอโทษนะคะ คืนนี้ฉันคงนั่งดื่มเป็นเพื่อนด้วยไม่ได้ ฉันเดินทางมาเหนื่อย ฉันขอนอนพักสักคืนก่อน”
“โธ่ แค่นั่งตรงนี้เป็นเพื่อนผมไม่ถึงสิบนาที ไม่เหนื่อยหรอกน่า นะ... ให้เราสองคนที่จะต้องอยู่ร่วมบ้านหลังเดียวกันได้ทำความรู้จักคุ้นเคยกันหน่อย เดี๋ยวค่อยขึ้นไปนอนก็ได้”
“ไม่ค่ะ” หญิงสาวยังยืนยันเจตนาเดิม
“คุณรู้ไหมว่าถ้าคืนนี้ป๊าผมเขานอนที่นี่ คุณอาจจะไม่ได้นอนทั้งคืนเลยนะ กับอิแค่นั่งเป็นเพื่อนผมไม่ถึงสิบนาที คุณจะทนไม่ไหวเชียวเหรอ หืม”
“ก็ได้ค่ะ แต่ไม่เกินสิบนาทีนะคะ ฉันเริ่มจะง่วงแล้ว”
เธอตอบตกลงตัดความรำคาญเฉยๆ และบอกว่าง่วงไปงั้นๆแต่ความจริงกำลังตื่นตาใสแบบสุดๆต่างหาก เพราะได้ฟังคำบอกเล่าจากปากเขานี่แหละว่าบิดาของเขาอึดทั้งคืน
‘มันขนาดนั้นเลยเหรอ’
หัสดินยกยิ้มมุมปากท่าทางพอใจ เขารินเครื่องดื่มสีอำพันให้เธอบ้าง
“ดื่มเป็นเพื่อนผมหน่อยนะ”
“คุณแค่ให้ฉันนั่งเป็นเพื่อน ไม่ได้บอกว่าให้ดื่มเป็นเพื่อนตั้งแต่แรกนี่คะ”
“มันก็มีความหมายเหมือนกันแหละน่า นะสักแก้ว” เขาดื้อรั้นแล้วยื่นแก้วคริสตัลที่ภายในมีของเหลวใสสีอำพันอยู่ไม่ถึงครึ่งแก้ว และมีไอน้ำเกาะพราวรอบขอบแก้วอีกที
“แค่แก้วเดียวนะ”
‘ถ้าดื่มไอ้นี่ก่อนนอนสักเล็กน้อย ก็คงจะทำให้เธอหลับดีเหมือนกัน เดี๋ยวค่อยดื่มนมตามก็ได้ คงไม่ถึงกับเมาหรอกมั้ง’
“ครับผม แก้วเดียว” เขาบอกพร้อมสบตาเธออย่างเจ้าเล่ห์ระคนหมายมาด
‘แก้วเดียวก็เสียวได้’
- Writer
