ISABELLE....
Kanina pa gising na gising ang diwa ko ngunit nanatiling nakapikit ang aking mga mata. Habang pinakiramdaman ang aking tiyan. Daig pa nana ginigiyera ang tiyan ko. Napakalakas nitong manipa at ang likot. Napangiti ako dahil ilang buwan na lang makakasama ko na siya.
.Ngunit kaagad rin napalis ang ngiting nakapaskil sa aking labi dahil muli ko na namang naalala ang kanyang ama. Kahit ano'ng pilit kong kalimutan siya hindi pa ajo hindi ko magagawa. Sa bawat araw na nagdaan mas lalong lumalalim ang pagmamahal ko para sa kanya. Ganito lang siguro ang magmahal ng totoo. Kahit ano'ng gawin mo hindi mo p arin ito makakalimutan.
Nagmulat ako sa aking mata nang sumagi sa kamay ang bagay sa akin ni Andrew. Malungkot akong nakatunghay sa pinakaiingat - ingatan kong bracelet. Dinalo m
