Chapter 8
1108 Words
ANDRE
Malalim na ang gabi ngunit hindi pa rin ako dinadalaw ng antok. Kanina pa ako pa baling - baling sa higaan ngunit hindi pa rin ako mapakali. Tanging mukha ni Isabelle ang kanina pa naglalaro sa aking isipan.
Nanatiling at dilat na dilat ang aking mga mga mata na nakatitig sa kisame sa loob ng aking silid. Na tanging ilaw Lang na nagmumula sa gasera ang tanging nakung liwanag dito sa loob.
Bangon higa ang aking ginawa.
"Oh, Isabelle. Ano ba ang ginagawa mo sa akin? Bakit hindi ka mawawaglit sa aking isipan? Ikaw ang laging nakikita. When ever I close my eyes only saw your beautiful Innocent face. Baliw na baliw ako sayo! I think I'm going to be insane!" ani ng aking isipan. Napahilamos ako sa aking mukha. Nahihibang na ba talaga ako dahil kinakausap ko na ang aking sarili.
"Hays, naku, Andrew.. Pigilan mo nga 'yang nararamdaman mo! Alam mo naman na hindi puwede kasi dahil sa sitwasyon mo!" pinapagalitan kong ang aking sarili.
.
Bakit sa ikli ng panahon na inilagi ko rito nararamdaman na ako nito. Bit actually first time I laid my on someone like her may kakaiba na akong nararamdaman sa kanya.. Ngunit kahit pilit kong iniwaglit sa isipan pa rin ito ang insoenting mukha ng dalaga Hindi man pwede ngunit hindi ko kayang pigilan ang bugso ng aking damdamin para sa kanya. Kahit hindi ito dapat pero ang mali ay nagiging tama na rin pagdating sa pag- ibig.
Ngunit marami pa rin agam-agam ang. I have many doubts to my self. Amg daming tanong na hindi ko naman kayang sagutin.
Paano kung bumalik na ang alaala ko? Paano kung may asawa at anak na pala ako naghihintay sa pagbabalik ko. Masasaktan ko lang si Lindsay pagnagkataon. At 'yan ang ayaw kong mangyari na masaktan ko lamang siya.
Pero paano ko ba ito malalaban? .Paano ko Ito maiiwasan gayong sa bawat araw na makikita ko ang ma pang akit nito alindog ay tila manghihina ang aking mga tuhod. Habang minamasdan ko ang kanyang kagamdahan.
Ilang ulit na akong nagpapabaling- baling sa aking higaan. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata at tinakpan ng unan ang aking mukha. Ngunit kahit ano'ng gawin ko hindi na yata ako makakatulog. Mula akong magmulat sa aking mga mata at sumilay ang ngiti sa aking labi. Dahan-dahan kong hinawaka ang labi ko at marahang hinapos-haplos gamit ang aking daliri. Tila ako isang teenager na sobrang kilig na kilig sa kanyang crush. Mas lalo akong nahihibang sa kanya dahil hindi ko kayang kalimutan ang kanyang malalambot at matatamis na labi na aking natikman kani kanina lamang.
"Alam mo Isabelle. Your are beautiful in and out," wika ko sa kanya. Ngunit mabilis itong nagyuko ng ulo sa pagkarinig pa lamang nito sa aking mga binibigkas na mga salita. Kahit medyo may kadiliman kita ko kung magkulay kamatis pa rin ang kanyang pisngi.
"Isabelle, please look at me," mariin kong utos sa kanya. Pero hindi naman ito nakinig sa akin. Hinawakan ko ang kanyang baba at itinaas ko ng bahagya ang kanyang ulo. Para mag pantay ang aming mga mukha. Hindi ko alam kung bakit nagkaroon ako ng lakas ng loob para sabihin ito sa kanya. Alam ko naman na konserbatibong babae si Isabelle at mahalaga sa kanya ang unang halik. Hindi ko nakarinig ang pagrereklamo ni Isabelle. Puno ng pagmamahal ko siyang tinitingnan.
"Sorry sa gagawin ko pero hindi ko na kayang tiisin ito." wika sa kanya. Akmang ibuka sana nito ang kanyang bibig para sa sumagot na sana ito sa akin. Pero agad kong sinakop ang kanyang mapupulang labi hindi naman ito tumutotol pero hindi rin ito tumutugon kaya mas pinalalim ko ang aking nasimulang halik. Nakaramdam ako ng kaligayahan ng magsimula na rin itong gayahin ang aking magalaw. Kaya pinalibot ko ang aking mga braso sa kanyang katawan.
Pero nagulat na lang ako dahil malakas niya akong itinulak at dali- dali kinuha ang kanyang tungkud at walang salitang iniwan ako sa labas. Ngunit natakot ako na baka lalo niya akong iwasan and worst magagalit siya sa alin.
"I-Isabelle, I'm so-sorry. Hindi ko sinasadya. Sana huwag kang magalit sa akin, Isabelle." Hindi ko alam kung paano ko ipaliwanag sa kanya. Naiiyak na ako, maagap kong hinawakan ang kanyang palad. Gusto ko sanang sabihin sa kanya kung ano ang tunay na nararamdaman ko para sa kanya. Pero alam ko naman na hindi pa ito ang tamang panahon para sabihin ko sa kanya.
"Hi-hindi mo naman kasalanan, Andrew. Kaya huwag kang mag-alala dahil hindi ako galit sa iyo." tugon nito sa akin. Tila ako na bunutan ng tinik sa aking dibdib sa aking narinig.
"Hay, salamat Isabelle. Akala ko magagalit ka na sa akin," masayang tugon ko sa kanya. Na hindi ko pa rin binatawan ang kanyang kamay.
"Oo, naman, Andrew. Hindi naman ako galit sa iyo. Kasi nagpatangay ako sa damdamin ko." nahihiya nitong tugon. Nagliwanag naman ang aking mukha sa aking narinig. Ibig sabihin ba may damdamin rin siya sa akin?
"Ano ang ibig mong sabihin, Isabelle? Tell me?" Excited kong tanong sa kanya. Ngunit matagal ito bago nagsalita at marahang kinagat ang pang-ibabang labi nito.
"Hmmp, Andrew. Inaantok na ako, mauna na akong matulog, ha. Ikaw na lang ang maghintay kina Inay at Itay," paalam nito sa akin. Halata nitong iniiwasan ang tanong ko. Pero hindi ko na siya pinipit pa. Ang mahalaga sa akin na may puwang rin ako sa puso niya.
"Sige, matulog ka na. Sleep well, baby,"
Naiwan akong nag isa sa labas na may bakas ang ngiti sa aking labi.
Mahapdi pa ni Andrew ng magising ito kinabukasan kaya oahaang sandali kang ayKahit natagalan akong nakatulog kagabi pero sinikap ko parin magising ng maaga.
"Magandang umaga sa inyo mga anak,sabi ni nanay Mila.
"Magandang umaga din po sayo nay," halos sabay naming sabi ni Isabelle.
'Oh tila yata hindi maganda ang tulog ninyo at mukha antok na antok pa kayo?" tanong ni nanay Mila sa amin.
"A -ano po kasi hindi lang ako nakatulog ng maaga kagabi medyo na iinitan lang po ako kahit ang totoo sobrang lamig sa aking aking silid at dahil yari sa kawayan ang ginagamit nitong dingding Kaya madaling makapasok sa loob ang malamig na hangin."
"Pagpsensyahan mo na sa amin anak kung medyo mainit dito sa amin.Hindi kasi umaabot ang elektrisidad dito."hinging paumanhin sa nanay ni Isabelle.
"Ok Lang po yun nanay,masasanay din ako nito."nakangiti Kung sabi dito.
"Na hala sige na upo na kayo at ng makapag simula na tayong kumain."
Tahimik lang akong kumakain palihim akong sumusulyap sa gawi ni Isabelle.
Matapos naming kumain nagboluntaryo na ako na ako nalang ang maghuhugas ng pinagkainan.
- Writer
