งอน
ผู้ใหญ่หยวนแกะเงาะให้หญิงสาวกำลังจะป้อน "บาร์บี้อยากกินเงาะค่ะ...ป๊า"
เขาหน้าซีด
ซีดแล้วซีดอีกแล้วยื่นให้เด็กหญิง "ให้น้องบาร์บี้ก่อนนะ"
"ป้อนลูกพี่เถอะค่ะทอฝันไม่อยากกินแล้ว"
เด็กหญิงได้เงาะแล้วตบมือชอบใจ "บาร์บี้รักป๊าหยวนที่สุด"
"แม่หลิงบอกว่าป๊าหยวนใจดี จะให้มาเป็นพ่อบาร์บี้"
ฉันหันขวับทำตาเขียวใส่ "เปล่านะพี่ไม่ได้คิดอะไร"
ในชีวิตของเขาไม่คิดเลยว่าจะอยู่ในโมเม้นท์ของคนกลัวเมีย ตอนนี้เขาเริ่มคิดถึงซันเหล็กขึ้นมาแบบช่วยไม่ได้
ผู้ใหญ่หยวนขอเข้าสมาคมด้วยคน...
คนงานทั้งสามเก็บเงาะอย่างมืออาชีพ ผ่านไปครึ่งวัน เงาะก็พร้อมชั่งในชุดที่หนึ่งวางไว้บนผืนผ้าใบสีฟ้า
"เราชั่งกันเลยดีกว่าค่ะ บ่ายแดดร้อนจะไม่สวย" เจ๊หลิงขยับเก้าอี้เตรียมชั่งกิโล
ผู้ใหญ่หยวนมองคนหน้างอ ปากยื่นถึงจมูกอารมณ์ไม่ดี หยิบสมุดบัญชีขึ้นมาเตรียมจด ส่วนเขาช่วยคนงานยกขึ้นรถอีกแรง
เมื่อชั่งเสร็จเจ๊หลิงหยิบสมา
