Pain 9 ; เเค่ธุรกิจ....
1308 Words
10:02
หลังจากทานข้าวกันเสร็จธีระและเทเวศร์ก็ได้ย้ายมาคุยกันที่โซฟาห้องรับเเขกก่อนจะปล่อยไห้ทิเบตเเละทีร่าไปนั่งคุยกันที่สวนหลังบ้าน
"จะไปเดินที่ไหนก็ไปเถอะฉันเดินเล่นที่นี่มาหลายปีล่ะ"เป็นทีร่าที่พูดขึ้นอย่างประชดประชันหลังจากที่เดินมาถึงโต๊ที่สวนหลังบ้าน
"หึ! ประชดประชันเก่งจริงๆนะ"เป็นทิเบตที่พูดขึ้นเขารู้ว่าที่เธอพูดนั้นเพื่อประชดประชันเขา
"...."เธอไม่ตอบอะไรทำเพียงชายตามองเขาเท่านั้น
'เซนต์ลูเซีย'
ปึ้ก! ปึ้ก!ปึ้ก!
เสียงกระสอบทรายที่ถูกต่อยดังไปทั่วทั้งพื้นที่เป็นเลเอสที่เข้ามาระบายอารมณ์กับลูกน้องตนตั้งเเต่เช้าเเต่เพราะพวกนั้นทนซ้อมเป็นกระสอบทรายไห้เลเอสครั้งเเล้วครั้งเล่า ผู้เป็นนายก็ดูไม่ได้มีทีท่าที่จะอารมณ์เย็นลงเลยจนเป็นพวกเขาเองที่ทนไม่ไหวจึงได้ขอไห้ผู้เป็นนายไปลงกับกระสอบทรายเเทนเพราะมีหวังถ้ายังเป็นคู่ซ้อมไห้เลเอสต่อพวกเขาคงได้ไปนอนพักที่โรงบาลเเทนเพราะเเค่นี้พวกเขาก็สะบักสะบอมกันมากเเล้ว
"พี่วันนี้นายน้อยเขาอารมณ์เสียมาจากไหน เล่นเอาพวกผมเจ็บตัวกันไปหลายคนเเล้ว"เป็นหนึ่งในลูกน้องที่เป็นคู่ซ้อมไห้เลเอสถามเรย์ที่พึ่งเดินเข้ามา
"พวกมึงไปพักกันเถอะเดียวทางนี้กูดูเอง"เรย์พูดขึ้นหลังจากที่หันไปดูลูกน้องฝีมือดีที่พากันยืนหน้านิ่วเพราะเจ็บจากการเป็นคู่ซ้อมไห้เลเอส
"นายครับคุณฟาเรสมาครับกำลังรอยู่ที่ห้องครับ"
"ปล่อยมันรอไป...ยังไม่มีอารมณ์ไปเจอมัน"เป็นเลเอสที่พูดขึ้นมาขณะกำลังต่อยกระสอบทรายอยู่
"เเล้วถ้าฉันบอกว่าฉันมีวิธีทำไห้หิรัญเวธน์ถอนหมั้นกับศิทลักษ์รามาล่ะเเกจะมีอารมณ์มาเจอฉันหรือยัง"เป็นฟาเรสที่เดินเข้ามาพร้อมกับพูดถึงสิ่งที่เลเอสอยากฟังมากที่สุดในตอนนี้
"....."เลเอสหยุดนิ่งหันมามองผู้เป็นพี่ชายด้วยสายตาสงสัยกับคำพูดของผู้เป็นพี่ชาย
"ฉันช่วยเเกได้ถ้าเเกยอมยกที่ดินริมเเม่น้ำนั้นไห้ฉัน"เป็นที่ดินริมเเม่น้ำที่เลเอสได้มาจากผู้เป็นเเม่ที่เสียไปผมรู้ว่ามันรักที่ดินตรงนั้นมากถึงขนาดไห้ลูกน้องไปเฝ้าไม่ไห้ใครเข้าไปยุ่งเเต่เพราะเหตุนี้เเหละที่จะทำไห้คุณอาเทเวศร์ยอมยกเลิกงานเเต่ง
"หึ! ฟาเรสมึงคิดว่ากูจะยอมยกที่ตรงนั้นไห้มึงเพื่อที่มึงจะได้เอาไปทำระยำสร้างโรงเเรมห่าเหวอะไรนั้นน่ะหรอ!!"เลเอสพูดขึ้นด้วยอารมณ์คลุกคลุนที่พี่ชายของเขาเอาเเต่พูดว่าจะเอาที่ดินตรงนั้นไปสร้างโรงเเรมไห้ได้เพราะวิวที่ธรรมชาติร้อมรอบทำไห้เหมาะเเก่การมาพักหากสร้างเป็นโรงเเรมก็จะทำรายได้มหาศาล
"เเล้วก็นะ กูมีวิธีของกู!! เรื่องของกู กูจัดการเองได้!มึงไม่ต้องมาเสือก!!"พูดจบเลเอสก็เดินออกไปทันทีโดยไม่สนใจคำพูดของของฟาเรสที่ยิ่งฟังยิ่งทำให้อารมณ์เขาเดือดดาลกว่าเดิม
เลเอสเดินกระแทกเท้าออกจากห้องซ้อมอย่างร้อนรุ่ม ความโกรธเกรี้ยววิ่งพล่านอยู่ในสายเลือด แววตาที่เคยนิ่งสงบกลับสั่นไหวด้วยแรงอารมณ์......
"เเล้วเรื่องคุณทีร่า กับคุณทิเบตนายจะทำยังไงครับ"เรย์ถามขึ้นหลังจากเดินออกมาได้สักพัก
หยุดเดินเเล้วหันกลับมา
"มันยังไม่จบเรย์...งานแต่งนั่นจะไม่มีวันเกิดขึ้น"
เสียงของเขาเย็นเฉียบ "ฉันจะทำทุกทาง...เพื่อเอาตัวเธอกลับมา"
คำพูดนั้นไม่ได้ออกมาจากคนที่กำลังอกหัก แต่จากคนที่...พร้อมทำลายทุกอย่างเพื่อความต้องการของตนเอง
'สวนบ้านศิลักษ์รามา'
"ทีร่า...พี่รู้นะที่เธอตอบตกลงเเต่งงานกับพี่เพราะต้องการประชดไอเลเอส"ทิเบตพูดทำลายความเงียบขึ้นหลังจากที่นั่งเล่นในสวนมาได้สักพัก
"........"ทีร่าเลือกที่จะเงียบไม่พูดอะไรกับประโยคบอกเล่าของทิเบต
"แล้วเธอล่ะ...รู้สึกยังไงกับเรื่องแต่งงานนี้?"ทิเบตถามต่อด้วยน้ำเสียงเรียบ เหมือนจะถามเล่นๆ แต่มีแววจริงจังซ่อนอยู่
"ก็แค่...แต่งให้มันจบๆไป จะได้ไม่มีใครมาออกคำสั่งกับฉันได้อีก"ยกแก้วชาขึ้นจิบก่อนตอบอย่างเย็นชา
ทิเบตจ้องใบหน้าหยิ่งทะนงตรงหน้า รอยยิ้มจางๆ ผุดขึ้นที่มุมปาก แต่ในใจกลับมีคำถามมากมาย
เขาไม่แน่ใจนักว่าที่เธอพูดคือความจริง...หรือเธอกำลังหลอกตัวเอง
"เธอคงไม่ได้เเอบชอบพี่ใช่มั้ย?"เขาพูดออกไปด้วยน้ำเสียงหยอกล้อเธอ
"อย่าหลงตัวเองมากนักเลย..."
คำพูดนั้นไม่ต่างจากดาบที่กั้นระยะห่างระหว่างทั้งสองไว้ ทิเบตถอนหายใจเบาๆ หันไปมองต้นไม้แทนการสบตา...
"เพราะฉะนั้นการเเต่งงานของเราสองคนมันก็'เเค่ธุรกิจ' "เธอพูดขึ้นหลังจากที่ทิเบตเงียบไป
"ได้สิ...งั้นเรามาทำธุรกิจกันคุณว่าที่ภรรยา"เขาพูดพร้อมกับยิ้มกวนๆส่งมาไห้กับเธออย่างไม่จริงจังนัก
เขายกแก้วชาขึ้นดื่ม ปล่อยให้ความเงียบแทรกระหว่างบทสนทนา
บรรยากาศรอบตัวเริ่มเย็นลงตามเวลา แต่ความรู้สึกของทั้งสองคนกลับยังอึดอัด เหมือนลมที่ค้างอยู่ในอก
"เราแค่ต้องเล่นละครให้จบตามบท"เป็นทิเบตที่พูดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ
ทีร่าเหลือบตามองเขานิดหนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย
"ไม่จำเป็นหรอก เพราะเราสองคนก็เป็นสามีภรรยากันเเค่ในนามไม่ต้องเล่นละครไห้คนเชื่อ"
ทิเบตหัวเราะเบาๆ
"ถึงจะเป็นแค่การแต่งงานในนาม แต่ในช่วงเวลานี้...พี่ก็หวังว่าเธอจะยอมไว้ใจพี่บ้าง"
ทีร่าชะงัก ก่อนจะตอบเสียงเย็น
"อย่าเพิ่งเอาคำว่า 'ไว้ใจ' มาใช้เลย...มันไม่ได้มีค่ากับฉันเท่าไหร่แล้ว"
เสียงสุดท้ายนั้น แม้จะเย็นชา แต่แฝงรอยเจ็บปวดเล็กๆ จนทิเบตเองยังสัมผัสได้
เขาเลือกที่จะเงียบ ไม่ถามต่อ
เพราะเขารู้ว่า...กำแพงที่เธอสร้างขึ้น ไม่ใช่สิ่งที่ใครจะพังลงได้ง่ายๆ
"คุณหนูคะคุณท่านไห้มาตามค่ะ"เป็นป้าเเม่บ้านที่เข้ามาเรียกเธอจนทำลายความเงียบลงได้
"ทีร่าอากลับก่อนนะ"เป็นเทเวศร์ที่เอ่ยลาหญิงสาวที่พึ่งเดินเข้ามาพร้อมกลับลูกชายตน
"ค่ะ สวัสดีค่ะอาเวธ"เธอยกมือไหว้ก่อนที่เทเวศร์จะหันไปลาผู้เป็นพ่อของเธอแล้วเดินออกไป
"ผมกลับแล้วนะครับอาธีระสวัสดีครับ....พี่กลับแล้วนะทีร่าแล้วเจอกัน"เขาเอ่ยลาทั้ง 2 คนก่อนจะเดินออกไป
"ฉันทำตามที่เเกขอเเล้ว...เพราะฉะนั้นอย่าผิดคำพูดที่เเกเคยไห้กับฉันไว้นะทีร่า"ธีระเอ่ยพูดกับผู้เป็นลูกสาวขึ้นหลังจากที่เเขกของบ้านเดินออกไปจนลับสายตาเเล้ว
"ไห้มันจริงเถอะค่ะ....เพราะไม่งั้นการเเต่งงานนี้ก็ยกเลิกได้ทุกเมื่อ ถึงเเต่งไปเเล้วก็หย่าได้เหมือนกัน!!"
ทีร่าพูดขึ้นถึงคำสัญญาที่พ่อของเธอเคยไห้ไว้ครั้งตั้งเเต่ก่อนที่งานเเต่งงานนี้จะเกิดขึ้น......
- Writer
