Pain 10 ; ฉันบ้าได้ยิ่งกว่านี้อีก

1307 Words

ผับหรูย่านใจกลางเมือง "Velvet Claw" ค่ำคืนของวันศุกร์เต็มไปด้วยผู้คนที่ต้องการหลบหนี จากความวุ่นวายของชีวิต ผับระดับไฮคลาส แห่งนี้ตกแต่งด้วยไฟนีออนสีม่วงน้ำเงิน สะท้อนประกายแก้วเหล้าในมือผู้คน เป็นแสงระยิบระยับ ทีร่าเดินเข้ามาเพียงลำพังในชุดเดรสสีดำสนิท เข้ารูปแขนกอดกระเป๋าเล็กๆ ข้างลำตัว เธอไม่ได้ตั้งใจจะมาเที่ยว เพื่อสนุก แต่ต้องการที่เงียบๆ (แม้จะเต็มไปด้วยเสียง) เพื่อดื่มลืมเรื่องเดิมๆในหัว เธอเลือกนั่งที่บาร์ มุมที่ไม่โดดเด่นเกินไป แต่ก็พอจะเห็นคนเดินเข้าออกได้บ้าง “ไวน์แดงค่ะ ขอเข้มๆ หน่อย” หญิงสาวพูดกับบาร์เทนเดอร์ ก่อนจะถอนหายใจแล้วหลุบตาต่ำ มองแก้วที่ถูกส่งมา ตรงหน้า ยังไม่ทันจะจิบครั้งที่สอง เสียงนุ่มลึกของ ชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นข้างตัว “คุณมาคนเดียวเหรอครับ?” ทีร่าเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะหันไปสบตา กับชายแปลกหน้าคนหนึ่ง เขาสูงโปร่งในเสื้อเชิ้ตขาวติดกระดุมถึงคอ หน้าตาหล่อเหลาราวกับนายแบบ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเปล่งแสงบางอย่างที่ ยากจะมองข้าม “มีคนถามแบบนี้มาหลายครั้งแล้วค่ะ คืนนี้คุณอาจโชคดี” ทีร่าตอบเรียบๆ แต่มุมปากกระตุกน้อยๆ ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ “งั้นขออนุญาตนั่งตรงนี้” ทีร่ามองนิดหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าแบบไม่จริงจัง “เชิญ” ทั้งสองคุยกันเล็กน้อย ไม่ลึก แต่ก็ไม่ตื้น เขาแนะนำตัวว่าชื่อ อีริค นักออกแบบจากนิวยอร์กที่มาทำงานชั่วคราวในเมืองนี้ เสน่ห์ของเขาอยู่ที่ท่าทางนิ่ง สุภาพ แต่มีความมั่นใจแบบไม่โอ้อวด ทีร่าหัวเราะกับมุกแห้งๆ ของเขา เธอรู้ตัวดีว่าไม่ได้ชอบเขา แต่ก็ไม่ได้เกลียดความรู้สึกที่ถูกมองว่าน่าดึงดูด อีกครั้ง แต่แล้ว… สายตาคู่นั้น… เธอสัมผัสได้ก่อนจะหันไป เลเอส ยืนอยู่ไม่ไกล ใบหน้าเขาเรียบนิ่ง แต่ดวงตาเย็นชานั่นกลับเต็มไปด้วย ไฟบางอย่าง เขาเดินเข้ามาช้าๆ อย่างมั่นคง ราวกับสิงโต ที่กำลังเข้าหาเหยื่อ “สนุกอยู่เหรอ ทีร่า?” เสียงเขาเย็นจนทำให้บรรยากาศรอบตัว เงียบลงชั่วขณะ ทีร่าเม้มปาก ก่อนจะหันไปยิ้มเยาะใส่เขา “ใช่ค่ะ สนุกมาก โดยเฉพาะตอนที่ไม่มี ใครมาสั่งให้ทำอะไร” อีริคมองทั้งคู่สลับกัน รู้ทันทีว่านี่ไม่ใช่ เรื่องธรรมดา เลเอสไม่หันไปมองชายแปลกหน้า เขาจ้องหน้าเธออย่างเดียว “กลับบ้านกับฉัน” “ไม่ ถ้าฉันอยากกลับคงไม่รบกวนพี่หรอก” “ยังไงเธอก็ต้องไป” เสียงเขาเยือกเย็น แต่ดวงตากลับสั่นไหวอย่างเจ็บลึก “ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอมานั่งตรงนี้ กับผู้ชายหรอกนะทีร่า” ทีร่าหัวเราะเบาๆ พร้อมหยิบแก้วไวน์ขึ้นดื่มอย่างท้าทาย “ฉันจะนั่งตรงไหนกับใครมันก็เรื่องของฉัน พี่ไม่มีสิทธิ์มายุ่ง” เลเอสชะงักไปวินาทีหนึ่ง แต่แววตาเขาแปรเปลี่ยนเป็นดุดัน ท่าทีของเขาทำให้ทั้งอีริคและคนรอบข้าง รู้ว่ามันกำลังจะไม่จบดี… เสียงเพลงในผับยังคงดังระเบิด แต่สำหรับ ทีร่า มันแทบกลายเป็นเพียงเสียงพื้นหลังเบาบาง เมื่อเลเอสเดินเข้ามาใกล้ขนาด ที่กลิ่นน้ำหอมเฉพาะตัวของเขาคลอเคลีย อยู่ปลายจมูก “ลุกขึ้น” เขาพูดเบาๆ แต่หนักแน่น เสียงเข้มเย็นเฉียบ “ไม่” ทีร่ายิ้มเย็น เหยียดริมฝีปากราวกับต้องการยั่วให้เขาหงุดหงิดยิ่งขึ้น “พี่ไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉันอีกแล้วเลเอส” ดวงตาเขาวาววับ ขากรรไกรขบแน่น ก่อนจะก้มลงคว้าข้อมือเธอด้วยแรงที่ ทำให้เธอแทบหลุดจากเก้าอี้ “ฉันไม่สนสิทธิ์ ฉันสนแค่ว่าเธอมากับฉัน!” สรรพนามที่เปลี่ยนไปทำให้ ทีร่าถึงกับชะงักก่อนเธอจะปรับอารมณ์ กลับมาให้เป็นปกติ “ปล่อยนะ!” เธอดิ้นทันที แต่แรงเขาเหนือ กว่า ข้อมือของเธอถูกกอบกุมแน่น ราวกับกรงเหล็ก “เลเอส—!” เสียงอีริคดังขึ้น แต่โดนเมิน ราวกับเป็นอากาศธาตุ เลเอสลากร่างเธอออกจากผับอย่าง ไม่แคร์สายตาใคร ชายหนุ่มก้าวยาวๆ อย่างเร็ว มือกระชับแน่นราวกับกลัวเธอ จะหายไปอีกครั้ง “พี่มันบ้า! ?” เธอตะโกนใส่เขา ขณะพยายามสะบัดแขนให้หลุดจากพันธนาการ “พี่เป็นบ้าอะไรเลเอส!” เขาเงียบ… เงียบจนเธออยากกรีดร้อง จนกระทั่งถึงลานจอดรถ เลเอสผลักเธอพิงเข้ากับรถสีดำสนิทของเขา เสียงประตูรถเปิดด้วยรีโมต ก่อนเขาจะโน้มตัวเข้ามาใกล้จนใบหน้า ทั้งสองห่างกันไม่ถึงคืบ “อย่าให้ฉันเห็นว่าเธอหัวเราะกับใครแบบนั้นอีก…เข้าใจไหม?” “แล้วพี่จะทำไม? ฉันก็เป็นเเบบนี้มาตั้งนานเเล้วนิ!...ฉันจะมีอีริคเพิ่มเข้ามาอีกสักคนมันจะเป็นอะไรไป” “หึ!...ผู้ชายที่เธอควงประชดฉันเเต่ล่ะคนตอน นี้ฉันไห้พวกมันไปคุยกับยมบาลในนรกไปเเล้ว!” เธอชะงักไปวินาที ดวงตาสั่นระริก หัวใจเธอเต้นแรงจนรู้สึกเหมือนอกจะระเบิด “พี่เป็นบ้าอะไรห้ะ!!!…” เลเอสก้มลงมาใกล้อีกนิด ใกล้จนลมหายใจเขาสัมผัสผิวแก้มเธอ “ใช่ฉันบ้า!!...เเล้วบ้าได้ยิ่งกว่านี้อีกถ้าเธอยังไม่หยุด ยุ่งกับพวกผู้ชายคนไหนก็ตาม!!” แววตาเขาเต็มไปด้วยความโกรธ บ้า... และมันยังเต็มไปด้วยความเจ็บ เธอเม้มปากแน่นก่อนจะหัวเราะออกมา “อย่ามายุ่งกับฉันอีก” เลเอสมองหน้าเธออีกครั้ง แล้วปล่อยมือที่จับเธอไว้ ก่อนจะถอยหลังหนึ่งก้าว “…ฉันจะไม่ขอให้เธอกลับมา แต่ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาแทนที่ฉันในใจเธอ” พูดจบ เขาก็เปิดประตูรถให้เธอ รอให้เธอเลือกเองว่าจะขึ้นหรือไม่ และทีร่าเลือกที่จะเดินหนีเเต่เพราะเลเอสคิดไว้เเล้ว เสียงฝีเท้าเร็วและหนักแน่นนั่น เพียงพริบตาเดียว แขนแข็งแรงของใครบางคนก็โอบเข้ารอบเอวเธอจากด้านหลัง ยกตัวเธอลอยขึ้นกลางอากาศราวกับเธอไม่มีน้ำหนัก “กรี๊ด! ปล่อยนะพี่เลเอส! ปล่อย!!” ทีร่าทั้งดิ้นทั้งทุบแผ่นอกของเขาอย่างแรง แต่เขาไม่แม้แต่จะสะเทือน เขากัดฟันกรอดพาเธอกลับไปยังรถ ร่างสูงใหญ่ของเขาก้าวยาวด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกกลั้นไว้จนแทบระเบิด “เธอดื้อขึ้นทุกวัน ทีร่า… ฉันเตือนแล้วใช่ไหมว่าอย่าทำให้ฉันโมโห!” “แล้วพี่เป็นใครถึงจะมาโมโหได้! ฉันไม่ใช่ของพี่! พี่ไม่มีสิทธิ์!!” “งั้นฉันจะทำให้มี!!” เสียงประตูรถเปิดออกอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะวางเธอลงบนเบาะหลัง ไม่ทันให้เธอลุกหนี เขาก็ปิดประตูแน่นใส่ทันที! เสียง “ปัง!” ดังลั่นกลางคืน เธอเคาะกระจกจากข้างใน “พี่มันบ้า!!! ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้!!” เลเอสเดินอ้อมไปขึ้นฝั่งคนขับ พอประตูปิดลง โลกทั้งใบก็เหมือน ถูกกักไว้ใน'กรงเหล็กที่มีเพียงเขาและเธอ' เขานั่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดเบาๆ โดยไม่หันมามอง “ต่อให้เธอเกลียดฉันแค่ไหน… ฉันก็ไม่ยอมเห็นเธอเดินหนีจากฉันอีก” ทีร่าสูดหายใจลึก พยายามควบคุมอารมณ์ น้ำตาที่เคยแห้งสนิทเริ่มรื้นขึ้นมาอีกครั้ง “พี่มันเห็นแก่ตัว” “อาจจะใช่... แต่มันคือราคาที่ฉันยอมจ่าย เพื่อให้ได้เธอกลับมา”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more