📖🧡 ·˚ ༘┊͙ᵒ̴̶̷̥́ ᴗ ᵒ̴̶̷̣̥̀
เพราะทุกคนต่างมีสิทธิจะ “ได้พูดออกไป” แม้จะรู้ว่าใจอีกฝ่าย อาจไม่ได้หันกลับมาแล้วทั้งหมดก็ตาม
⸻
✦˚ ༘┊͙ᵒ̴̶̷̥́ ᴗ ᵒ̴̶̷̣̥̀
“ในที่สุด…ก็ถึงเวลาที่เขาควรได้พูดบ้าง”
📍 ณ หน้าห้องพักรับรองชั่วคราว
หลังจากเหตุการณ์ในด้านหลังเวทีจบลง ทีมงานทยอยกลับ
คีย์พาพริมไปพักในห้องพยาบาลเล็ก ๆ ที่จัดไว้ชั้นบนสุดของศูนย์การประชุม
ประตูปิดลงเบา ๆ และเป็นครั้งแรกที่ชายสองคน
คีย์ และ จิน ยืนเงียบกันอยู่ตรงโถงหน้าห้องโดยไม่มีใครอยู่ขวางระหว่างพวกเขาอีก
🕯 คีย์เป็นฝ่ายพูดก่อน
เขาหันมาสบตาคนที่ยืนมองเขาอย่างนิ่ง ๆ มาตลอด
“ขอบใจที่ดูแลเธอ…เวลาที่ฉันไม่อยู่”
เสียงเขานุ่มแต่หนักแน่น ไม่มีวี่แววที่จะประชดประชันไม่มีการถือสิทธิ์ มีแต่ความรู้สึกที่จริงใจที่ยังไม่หายไป
จินพยักหน้ารอยยิ้มบาง ๆ ของเค้าปรากฏบนมุมปากที่เจ็บจนเธอพูดอะไรไม่ออก
“ฉันไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็นแค่ตัวแทน”
“แต่ถ้
