🧸🥀
ในวันที่พริมไม่พูดอะไร
ไม่ใช่เพราะเธอไม่รู้สึก
แต่เพราะอะไรเหลือให้เธอพูดกับเขาอย่างเต็มหัวใจได้แล้ว
และในจังหวะที่โลกเงียบที่สุดสำหรับเธอ
จิน ปรากฏตัวขึ้นเข้ามาเหมาะเจาะกับที่เธอต้องการใครสักคนเพื่อรับฟัง
ไม่ใช่ในฐานะคู่แข่ง ไม่ใช่ในฐานะศัตรู
แต่เป็น “ใครบางคน” ที่ยังอยู่ข้าง ๆ ฉัน
แม้ว่าเธอจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมเขาถึงยังไม่ไปไหน
⸻
✦🕊️🧸
“คนที่เงียบอยู่ข้าง ๆ โดยไม่ถามอะไรเลย
บางทีก็เป็นอ้อมกอดอุ่นๆ กว่าคำปลอบใจเป็นไหนๆ”
⸻
🌧️ เย็นวันหนึ่ง – หน้าร้านสะดวกซื้อข้างหอพักหญิง
พริมเพิ่งเดินออกมาจากร้านค้า
ถือขนมกับยาดมในมือ
เธอไม่ได้กินอะไรเลยมาทั้งวัน
ใจมันอึดอัดจนลืมหิวไปหมด
ฝนเริ่มตกปรอย ๆ
เธอเงยหน้ามองฟ้า
แต่ยังไม่รีบวิ่งกลับ
บางที…เปียกฝนนิดหน่อย อาจช่วยให้เธอไม่รู้ว่าอะไรไหลออกมาจากในตาลงมาตรงแก้มเธอ
⸻
“ยังชอบเปียกฝนตอนเครียดอยู่เหรอ”
เสียงหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลั
