ค่าความสาวของเธอ แพงเหลือเชื่อ ผู้ชายคนนั้นเป็นพ่อบุญทุ้ม ขนหน้าแข้งของเขาไม่มีวันร่วง เพราะเศษเงินแค่นี้ หญิงสาวยกมือปาดน้ำตา เธอเชิดหน้าขึ้น เขาตีราคาเธอด้วยเงินมูลค่าสูง ไม่ได้พิศวาสเธอ แค่ถูกใจ เธอจะคิดถึงเขาทำไมให้เสียเวลา กระดาษแผ่นน้อยถูกยัดลงไปรวมกับกล่องเครื่องประดับ เธอกระแทกปิดกระเป๋าแรงๆ และเดินไปทิ้งตัวนอนแผ่บนเตียง
นับดาวปั้นหน้าปกติ ในวันไปสอบครั้งสุดท้าย เธออ่านหนังสือตลอดคืน ขอบตาดำคล้ำเพราะอดนอน พยายาม ตั้งใจทำข้อสอบเต็มที่ มีเพียงความเห็นใจของโปรเฟสเซอร์นิโคลัสที่ส่งมาให้
นับดาวเดินถือข้อสอบที่ทุ่มเททำเต็มความสามารถ เดินไปส่งให้โปรเฟสเซอร์นิโคลัส ก่อนจะยกมือไหว้ด้วยความเคารพ เธอกำลังจะจากไปไกล และคงไม่มีโอกาสกลับมาอีก
“หนูดาวไปก่อนนะคะ แล้วจะส่งที่อยู่มาให้โปรเฟสเซอร์ทีหลัง เมื่อหนูมีที่อยู่แน่นอน” นับดาวกระซิบบอก ฌะอยอบตัวทำความเคารพท่านอีกครั้ง
