DANGEROUS LOVE รักอันตราย...นายมาดเซอร์

DANGEROUS LOVE : 03

@ผับ

พรึบบบ

ผมทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างแรงพลางหยิบแก้วเปล่ามาชงเหล้าตรงหน้า พ่นลมหายใจออกมาซ้ำๆ ทำไมในหัวผมถึงมีแต่ภาพยัยเด็กบ้านั่นก็ไม่รู้ ต้องเคยเจอแน่ๆ แต่ทำไมคิดไม่ออกวะ มันติดอยู่รอยหยักเล็กๆ ในสมองผมเนี่ย ก่อนจะรู้สึกเหมือนมีตัวอะไรสามตัวนั่งจ้องผมอยู่ ส่วนไอ้พวกที่มีเมียคงกลับไปนอนกกเมียกันหมดแล้ว

“เป็นห่าอะไรวะ หน้าแม่งยังกะส้นตีน” ไอ้หมอถามขึ้นหลังจากที่มันนั่งจ้องผมมาสักพัก อยากรู้อยากเห็นเรื่องของกูจังเลยนะพวกห่า จะให้กูคิดคนเดียวอยู่ในใจบ้างไม่ได้เลยรึไงวะ ต่อมเผือกนี่แม่งกระดิกไวยิ่งกว่าหางหมาอีกนะ

“อ้าว ไอ้เวร ด่ากูในใจอี๊ก” ไอ้แม็กซ์มันว่าพลางผลักหัวผมจนโยกไปตามแรงของมัน

แค่กๆๆๆ

ผมถึงกับสำลักเหล้าที่กำลังดื่มอยู่ทันที ไม่ใช่เพราะมันผลักหัวผม แต่เพราะไอ้ห่านี่มันรู้แม้กระทั่งผมด่ามันในใจอะ คิดดูเหอะ ยิ่งกว่าเมียกูไปแล้วมั้ง พวกมึงเนี่ย

“เวรฉิบหาย มีเพื่อนแบบพวกมึงเนี่ย” ผมบ่นให้เพื่อนตัวเองพลางส่ายศีรษะไปมาแบบเอือมๆ ก่อนจะนึกบางอย่างขึ้นมาได้

“เออ! ไอ้หมอ มึงบินวันไหนนะ” ผมเอ่ยถามไอ้หมอถึงเรื่องที่มันจะไปประชุมเรื่องโรงพยาบาลของมันที่ญี่ปุ่น เห็นว่าจะไปตั้งสองอาทิตย์กว่าประเด็นสำคัญคือมันจะพา มิเชล น้องสาวบุญธรรมของผมไปเที่ยวด้วย และพ่อกับแม่ก็อนุญาตเฉย ใจผมไม่อยากให้น้องไปเท่าไหร่ มันไปทำงานกลัวจะไม่มีเวลาดูแลมิเชล แต่ก็ต้องยอม เพราะมิเชลเองก็อยากไปเอามากๆ

“น่าจะพุธ ทำมะ? จะฝากกูซื้อตุ๊กตายางงะ” มันว่าด้วยหน้าตาที่กวนตีนสุดๆ โธ่..ไอ้เพื่อนเวร คิดได้ไงว่ากูจะใช้ของพวกนั้น ดูถูกกูเกินไปแล้ว

“นี่ใคร ดูด้วยครับเพื่อน ระดับกูไม่ต้องพึ่งของพวกนั้นไหมล่ะ แค่กระดิกนิ้ว สาวๆ ก็ต่อคิวรอจนกูผลิตน้ำไม่ทันแล้วเนี่ย”

ถุย!!!

สิ้นเสียงผม มันสามตัวก็ถ่มน้ำลายใส่ผมพร้อมเพรียงกันแบบไม่ได้นัดหมาย เล่นซะกูหลบเกือบไม่ทันเลยนะ ไอ้พวกเวรนี่! แถมต่อด้วยประโยคที่โคตรขยี้ปมของไอ้เชี่ยแม็กซ์

“โธ่ๆ กล้าพูดนะครับเพื่อน แล้วไอ้ที่มานั่งหน้าเป็นส้นตีนอยู่เนี่ย ไม่ใช่ว่าอดแดกมารึงะ”

“ไอ้สัส! เดี๋ยวถีบแม่งเลย”

ปึกกก...ตุ๊บบ

แต่เผอิญตีนผมดันไวกว่าปาก ยกขึ้นถีบมันจนลงไปนั่งบนพื้นเรียบร้อยแล้ว ก่อนไอ้แม็กซ์จะลุกมาตบหัวผมฉาดใหญ่เสียงดังลั่นและคือผมหลบไม่ทันไง ไอ้ห่านี่แม่งก็ไวใช้ได้เหมือนกันนะ เล่นซะมึนเลย...

ผัวะ!!

“เดี๋ยวๆ เดี๋ยวพ่อง!!”

“ไวเหี้ย...เหี้ย” ผมว่าพลางลูบหัวตัวเองป้อยๆ ก่อนจะหันมาพูดกะไอ้หมอต่อ

“กูจะบอกว่าให้มึงดูแลน้องกูให้ดี ถ้ามิเชลเป็นอะไรขึ้นมานะ มึงตาย!!”

“งั้นมึงคงไม่มีวันได้ฆ่ากูหรอก ไอ้เพื่อนรัก หึ!” มันพูดขึ้นด้วยความมั่นใจพลางยักคิ้วให้ผมอย่างกวนตีน ไอ้ห่านี่ นับวันยิ่งทำตัวไม่น่าไว้ใจ

ความจริงก็ดีเหมือนกันที่มีคนรักและเอ็นดูน้องสาวผม จะได้มีคนช่วยดูแลเธอด้วย และผมต้องไปเอาคำตอบเรื่องคุกกี้นั่นด้วย เอ้า! ไอ้ห่าวา คิดเรื่องน้องอยู่ดีๆ ไหงวนไปเรื่องยัยเด็กบ้านั่นอีกแล้วเนี่ย...