[Chernarin Talk]
พรึบบบ
ว๊ายยย
ฉันอุทานออกมาด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆ แขนแกร่งก็ยกขึ้นเกี่ยวรั้งร่างฉันเข้าหาแบบไม่ทันตั้งตัว รู้ตัวอีกทีคือฉันนั่งอยู่บนตักแกร่งพร้อมกับมือเล็กที่โอบรอบต้นคอเขาเพื่อหาที่เกาะกันตกอย่างถือวิสาสะ พอตั้งสติได้ฉันก็พยายามจะยันตัวลุกขึ้น แต่ท่อนแขนนั่นกลับรั้งฉันเอาไว้ ฉันทำอะไรไม่ถูก มือก็ไม่รู้จะเอาไว้ไหน แต่ไม่ควรเอาไว้บนต้นคอเขาแบบนี้ คิดได้แบบนั้นฉันก็รีบชักมือกลับมาไว้ที่ตักตัวเองทันที สายตาก็ล่อกแล่กจนหาจุดโฟกัสไม่ได้ สมองก็ไร้การสั่งการไปแล้ว ณ ตอนนี้ ไม่รู้จะพูดอะไรออกมาเลย
“ทำต่อดิ ฉันก็แค่กลัวเธอจะเมื่อย”
บ้าจริง...กลัวจะเมื่อยเนี่ยนะ แล้วทำแบบนี้คิดว่าหนูจะหายเมื่อยรึไงกันเล่า หรือบางทีอาจจะเมื่อยยิ่งกว่าเก่า เพราะตอนนี้เกร็งไปทั้งตัว จนจะเป็นตะคริวแล้วเนี่ย อร๊ายยย…>//////////<