“หนูเป็นคนส่งคุกกี้ให้เฮียใช่ป่ะ” ถามตอนเมาเนี่ยแหละ จะได้คำตอบที่จริงที่สุด และมันก็ไม่ต่างจากที่ผมคิดสักเท่าไหร่
“อือหึ อาหร่อยยยช่ายยม่า หนูทำสุดฝีมือเลยน้าาา”
“อืม แล้วทำไมหนูถึงชอบเฮียล่ะ” ข้อนี้ผมอยากรู้ที่สุด ผมไม่เคยคิดว่าจะมีคนคนหนึ่งชอบคนอีกคนโดยไม่หวังให้เขาชอบตอบมาได้นานถึงหกปีขนาดนี้ แสดงว่าเธอต้องชอบผมมากแน่ๆ และคงต้องมีเหตุผลอะไรบางอย่างที่จะทำให้เธออดทนเฝ้ามองผมมาได้โดยไม่ท้อเลยสักนิด
“ไม่รู้อ่ะ รู้แต่ว่าชอบมากๆ คิ คิ” คนตัวเล็กตอบพลางมุดหน้างุดไปกับแผงอกผมด้วยความเขินอาย เล่นซะผมหลุดยิ้มออกมาแก้มปริเลยทีเดียว ก่อนจะเลื่อนมือขึ้นมาหยิกแก้มป่องๆ ด้วยความหมั่นไส้แล้วปล่อยออก
หนูเฌอผละตัวออกจากผมแต่มือก็ยังคงกำสาบเสื้อเชิ้ตด้านบนของผมไว้แน่นทั้งสองข้าง ก่อนจะดึงรั้งลงไปหาเธอ แล้ว…
จุ๊บ////
ยัยเด็กบ้านั้นจุ๊บปากผมเฉยอ่ะ กล้ามากนะเนี่ย และหน้าผมแม่งเห่อร้อนขึ้นมาเฉยเลย เวร
