นางฟ้านางสวรรค์
พรชิตายิ้มน้อย ๆ เป็นการตอบรับคำชมของเด็กสาว เห็นคนที่ตั้งใจแต่งตัวให้แล้วเธอจึงไม่กล้าจะบ่นอะไรออกมา
“ท่านอ๋องกำลังรออยู่ เชิญคุณหนูเจ้าค่ะ” ขนาดมีคนรอยังแต่งตัวให้เธอได้เป็นชั่วโมงสองชั่วโมง เธอค่อนขอดเด็กสาวอยู่ในใจ
“ท่านอ๋องนี่ใครรึ” จ้าวหรานมองหน้าคุณหนูของนางนิ่งค้าง คาดไม่ถึงว่าคุณหนูจะไม่รู้ว่าท่านอ๋องคือใคร
“เอ่อ...ชินอ๋องหยวนจางหมิงเจ้าค่ะ เป็นพระโอรสองค์โตของฮ่องเต้แค้วนต้าฮวางเจ้าค่ะ...พระองค์เพิ่งอุ้มคุณหนูขึ้นจากน้ำเองนะเจ้าคะ” พรชิตานั่งหน้าเหวอก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นแดงซ่านเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเขาเห็นร่างเปลือยเปล่าของตัวเอง ไม่นึกว่าผู้ชายหน้าตายอย่างเขาจะมียศศักดิ์ใหญ่โตถึงเพียงนี้ พอคิดถึงกิริยาท่าทางของตัวเองที่ทำกับเขาก่อนหน้านี้เธอก็ถึงกับเสียวคอวาบขึ้นมา ยกมือกุมลำคอตัวเองโดยอัตโนมัติ หากไม่อยากหัวหลุดออกจากบ่าเธอต้องระวังปากระวังคำพูดให้ดีกว่านี้ คนโบร
