ขอพระราชทานสมรส
ชินอ๋องยืนฟังเหล่าขุนนางที่พากันถวายฎีกาในเรื่องไม่เป็นเรื่องก็ให้อยากจะเดินออกจากท้องพระโรงแห่งนี้นัก ขุนนางแต่ละคนหาดีได้ยาก มีแต่พวกหาทางโกงกินกับภาษีของราษฎร ถึงจะไม่ชอบใจแต่ก็ไม่มีอำนาจที่จะทำอะไรได้ พูดสิ่งใดไปฮ่องเต้ก็คงไม่ยอมฟัง หนำซ้ำจะหาเรื่องบั่นทอนอำนาจการทหารเขาอีก และเพราะเป็นเรื่องเล็กน้อยเขาจึงทำเป็นอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ให้ฮ่องเต้ได้จัดการเอง
“หยวนจางหมิง ข้าได้ยินว่าเจ้าจะแต่งตั้งชายาเอกรึ” ฮ่องเต้เอ่ยถามพร้อมกับจ้องมองบุตรชายอย่างขุ่นเคืองพระทัยที่เขาข้ามหน้าข้ามตา ไม่แม้จะถวายขอพระราชทานสมรส บุตรชายที่มีหน้าตาคล้ายคลึงสตรีที่พระองค์เกลียดนักหนา แต่ก็มีส่วนคล้ายตัวเองอยู่หลายส่วน สบตาทีไรก็เหมือนมองตาตัวเองจนอยากจะกำจัดไปเสียให้พ้น ๆ
“พ่ะย่ะค่ะ” ชินอ๋องยืนจ้องตาพระบิดาด้วยแววตาราบเรียบไร้ความรู้สึกจนเหล่าอำมาตย์ขุนนางรู้สึกหวั่นเกรง
ตั้งแต่ร่างกำยำน่าเก
