“เหมยเอ๋อ...ข้าไม่ไหวแล้ว” มือหนายื่นไปหมายจะให้นางผละออกจากความองอาจแข็งขืนกลางลำตัวแต่นางกลับปัดมือเขาออก
“หม่อมฉันเป็นวันนั้นของเดือน...ให้หม่อมฉันช่วยพระองค์นะเพคะ” พูดจบนางก็ผลักตัวเขาให้นอนลงแล้วก้มดูดดึงรัวเร็วจนเกิดเสียง เขาวางมือบนศีรษะของนาง ขยับสะโพกเข้าออกรับกับจังหวะของการดูดดึงจากปากเล็กของนาง เพียงไม่นานร่างแข็งแรงที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามก็กระตุกเกร็งขบกรามแน่นเผลอกดศีรษะนางค้างไว้ ครางอย่างสุขสมในลำคอ ก่อนจะยันตัวขึ้นมองนางที่ยังคงลากลิ้นเลียกลืนกินทุกหยาดหยดที่เขาปลด ปล่อยออกมาอย่างไม่นึกรังเกียจ
“หวานจัง” นางว่าพร้อมกับเลียปากอย่างเย้ายวน เขาดึงตัวนางขึ้นให้มานอนข้าง ๆ
“เจ้าไปเรียนรู้เรื่องพวกนี้มาจากที่ใดกัน” เหมยลี่เงยหน้าขึ้นยิ้มหวานให้เขา
“หม่อมฉันบอกแล้วว่าเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนที่ภพของหม่อมฉัน ถึงไม่เคยก็เรียนรู้ได้” คิ้วหนากระตุกเล็กน้อยอย่างไม่เข้าใ
