แย่งก้อนน้ำตาลในปาก
“จ้าวหรานแป้งเหนียวที่ข้าให้เจ้าเก็บไว้อยู่ที่ใด”
“อยู่ในย่ามเจ้าค่ะ เราจะไปอยู่ที่จวนของท่านกุนซือคุณหนูยังจำเป็นต้องปกปิดใบหน้าอีกหรือเจ้าคะ”
“จำเป็นสิเพราะหน้าตาของข้าแตกต่างจากพวกเจ้านัก แกรงว่าจะทำให้ผู้คนแตกตื่น” จ้าวหรานรีบหยิบแป้งเหนียวออกมาให้นาง นางหยิบขึ้นมาปั้นเป็นก้อนเล็ก ๆ แล้วติดไปตามใบหน้า เพียงไม่นานรถม้าก็วิ่งเข้าไปจอดในจวน พอเดินลงจากรถม้านางก็จ้องมองรอบจวนตาโตเพราะมันสวยและใหญ่มาก
“ข้าคาราวะท่านอ๋อง” พ่อบ้านใหญ่โค้งตัวทำความเคารพส่วนสาวใช้กับบ่าวคนอื่น ๆ ก็พากันนั่งคุกเข่า
“อืม” ชินอ๋องพยักหน้ารับก่อนจะชำเลืองตาไปมองร่างงามที่เอาแต่ยืนมองไปรอบ ๆ
“หม่อมฉันดีใจเหลือเกินเพคะที่ท่านอ๋องกลับมา” สาวงามสองนางเดินมาย่อตัวทำความเคารพ พูดจาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานกับท่านอ๋องเพียงแค่มองก็รู้แล้วว่าพวกนางเป็นใคร ไหนเขาบอกว่าจะให้นางไปอยู่ที่จวนของท่านเย่วเทียน
