ดื่มด่ำ
“ออกไป” จ้าวหรานที่กำลังแต่งตัวให้คุณหนูของนางถึงกับสะดุ้งกับเสียงสั่งเข้มจากชินอ๋อง
“เพคะ” จ้าวหรานโค้งตัวรับคำสั่งก่อนจะรีบถอยเดินออกไป
“เจ้าจะไปไหน” มือหนาดึงหญิงสาวอีกคนที่ทำท่าจะเดินออกจากห้องไว้
“ก็ท่านอ๋องบอกให้ออกไป” นี่เขาเป็นไบโพลาร์หน้าตายหรือไงกันนะถึงได้อารมณ์แปรปรวนแบบนี้
“ข้าสั่งจ้าวหราน ส่วนเจ้าต้องอยู่ช่วยข้าแต่งตัว” เขาจูงนางให้เดินตามแล้วยืนกางแขนรอให้นางแต่งตัวให้ แต่นางก็ยังคงยืนมองเขานิ่งแบบนั้น แววตาสีน้ำเงินดูหม่นเศร้านั้นรื้นไปด้วยน้ำตา
“หม่อมฉันทำไม่เป็น” นางพูดเสียงสั่น
“ต่อจากนี้เจ้าต้องอยู่ข้าง ๆ ข้าในฐานะสาวใช้ เพื่อที่จะได้ไม่เป็นที่สงสัย” สุดท้ายนางก็ร้องไห้โฮออกมาน้ำตาไหลปานทำนบเขื่อนแตก ทำเอาอ๋องหนุ่มใจไม่ดีคว้าเอานางเข้ามากอดแนบอก
“เจ้าเป็นอะไร”
“ฮึก...หม่อมฉันคิดถึงบ้าน ทุกอย่างที่นี่แปลกไปหมด จากที่เคยทำอะไรก็เป็นทุกอย่าง พอมาอยู่ที่นี่
