เจ้างดงามเกินไป
ดวงดาวส่องแสงเป็นกระกายระยิบระยับประดับท้องฟ้า แต่ใจคนห่างบ้านเช่นนางกลับมืดมน แม้ได้พบเจอคนที่เฝ้ารอเฝ้าฝันถึงมาตลอดชีวิต แต่ทุกอย่างกลับไม่ได้เป็นเหมือนดังฝัน หัวใจของเขาไม่ได้มีให้นางเพียงคนเดียว แต่นางนั้นกลับมอบให้เขาไปหมดแล้วตั้งแต่ในฝัน สุดจะชอกช้ำกล้ำกลืนกับความเป็นจริง แต่ก็ทำได้แค่กลืนก้อนสะอื้นลงคอ ข่มทุกความเจ็บเก็บไว้ให้ลึกใต้กันบึ้งหัวใจ นี่นางช่างเพ้อได้เลี่ยนเหลือเกิน แน่นอนว่านางรักเขาจริง แต่ก็ไม่ได้เศร้ามากแบบที่พร่ำพรรณาไปเมื่อกี้
“เหมยลี่” ชินอ๋องหยวนจางหมิงเรียกหญิงสาวที่เอาแต่นั่งเหม่อมองดูดาวตลอดเกือบครึ่งชั่วยามที่เขาพานางออกมานั่งเล่นข้างนอกเพราะนางอยากออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์
“เพคะ” ขานรับแต่ดวงตายังจดจ้องอยู่ที่ท้องฟ้า เขาจับให้นางหันมาก่อนจะขยับผ้าคลุมหน้าให้มิดชิดขึ้น เขาไม่อยากให้ใครเห็นใบหน้าของนางจึงสั่งให้นางสวมผ้าคลุมหน้าไว้
“เจ้าคิดอะไร
