เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นเธอ

ความสูญเสีย

เธอที่ยังคงมองเหตุการณ์จากช่องเล็กๆของตู้อย่างไม่ละสายตาเธอที่เห็นสามีของเธอกำลังนั่งคุกเข่าโดนมัดมือมัดเท้าไว้อีกทั้งบนตัวที่เต็มไปด้วยเลือดเธอที่ทำได้แต่ร้องไห้เงียบ ๆ น้ำตาไหลอย่างทุกข์ใจที่เห็นสามีของเธอโดนทำร้ายแต่กลับทำอะไรไม่ได้เลย

“คุณภูมินทร์ครับ”

เสียงลูกน้องคนนึงเอ่ยขึ้น

“เออ…ว่าไง”

เสียงภูมินทร์ตอบ

“ผมหาจนทั่วแล้วครับไม่มีเอกสารอะไรเลยทั้งเอกสารหุ้นส่วนร้านหรือเอกสารของบริษัททุกอย่างเลยครับ”

พลั่ว!! เสียงกระบอกปืนกระทบเข้าที่หน้าของหยางอีกครั้ง

“มึงเอาเอกสารทุกอย่างไปไว้ไหนห้ะ?”

ภูมินทร์ตะคอกใส่อย่างโกรธจัด

“ถ้ามึงไม่เอาเอกสารและหนังสือหุ้นทุกอย่างมาให้ กูก็ไม่รับรองความปลอดภัยของครอบครัวมึงเหมือนกัน”

หยางที่ยังคงนิ่งและยังคงไม่พูดอะไรนอกจากนั่งมองหน้าคนตรงหน้าอย่างเรียบเฉยไปเพียงเท่านั้น

“งั้นไปตามหาเมียมันมาให้กู”

“มึงไม่มีสิทธิ์ยุ่งกับลูกและเมียกู …ไอ้ทรยศ”

หยางที่พูดห้ามคนตรงหน้าด้วยอารมณ์โมโหกว่าเดิมอีกครั้ง

พลั่ว! เสียงปืนกระทบกับใบหน้าของหยางอีกครั้ง

“เงียบสักทีดิไอ้สัส หนวกหูชิบหาย”

“พี่ภูมินทร์ ไม่มีอะไรเลย บนชั้น2ก็แม่งไม่มีอะไรสักอย่าง”

“แม่งเอ้ย!!.. ไอ้เหี้ยหยางมึงเอาเอกสารหลักฐานหุ้นร่วมลงทุนไปไว้ไหนว่ะ”

ฮ่าๆๆ หยางหัวเราะกวนไปอีกรอบทั้งที่ตอนนี้เนื้อตัวเขาเต็มไปด้วยเลือด และน้ำลายที่แทบจะไม่มีสีขาวใสปนอยู่เลยด้วยซ้ำ

“มึงคิดว่ากูไม่รู้หรอว่ามึงหักหลังกูและมีใครบ้างที่มึงส่งมาสืบข่าวเรื่องของกู มึงดูถูกกูเกินไปหรือเปล่าภูมินทร์”ภูมินทร์ที่ได้แต่นิ่งเงียบ และฟังอย่างตั้งใจ

“มึงไม่คิดหรอ ว่าทำไมวันนี้กูถึงได้สั่งให้ไอ้พี ไอ้พัท และไอ้ภูมิออกไปทำงานข้างนอก”

หึหึ! หลังพูดจบ หยางก็เอาแต่หัวเราะในลำคอขึ้นอีกครั้ง

“กูนับถือใจมึงจริงๆ และไอความคิดฉลาดๆ ของมึงเนี่ยแต่ขอโทษว่ะ หมดเวลาของมึงแล้วเพื่อนรัก….”

ปัง! เสียงปืนดังขึ้น

“คุณหยางครับ”

เสียงของสอง ตะโกนเข้ามาในบ้านเพื่อหวังจะมาช่วยผู้เป็นเจ้านาย

“ไอ้ภูมิมึงเอาไปจัดการไอ้เหี้ยสองดิ”

เสียงของภูมินทร์สั่งลูกน้องคนนึง

“ครับพี่ภูมินทร์”

ภูมิที่ได้รุดออกไปก่อนจะได้ยินเสียงปืนอีกครั้ง

ปัง! ปัง! เสียงปืนดังขึ้นหลังจากสองที่ได้ยิงภูมิ ผู้ที่เพิ่งออกไปทันที

“คุณหยางครับ” เสียงของสอง ที่กำลังเรียกและก้าวเข้ามาในห้องแต่กลับถูกภูมินทร์ที่ดักอยู่ที่ขอบประตู และกำลังเอาปืนจ่อลงมาที่หัวของสอง

“มึงเก่งนักหรอ ไอ้สัส! เดี๋ยวมึงได้ตายไปพร้อมกับ เจ้านายที่รักของมึงแน่”

ปัง! เสียงปืนดังโผล่มาจากข้างนอกอีกครั้ง และครั้งนี้กลับมีลูกน้องของภูมินทร์ ที่เฝ้าอยู่วิ่งเข้ามาบอกว่า

“พี่ภูมินทร์ หนีก่อนเถอะครับไอ้ธีร์กับไอ้ภูเอาลูกน้องมา หนุนเพียบเลยครับ”

“โธ่เอ้ย!!”

เสียงสบถของภูมินทร์ หลังจากที่ภูมินทร์พูดจบเขาที่ได้จ่อปืนมาทางหยางอย่างไม่ลังเล และทันใดนั้นเสียงปืนก็ดังขึ้น ปัง! ปัง ๆ ปัง ปัง ๆ! เสียงปืนดังระรัวขึ้น กริ๊ดดดดดดด…..

เธอได้แต่กริ๊ดในลำคออย่างไม่มีเสียงใดๆ ออกมาแม้แต่น้อย น้ำตาไหลรินหลังจากที่เธอเห็นสามีของเธอที่โดนยิงล้มลงมานอนต่อหน้าเธอ หน้าที่ยังคงหันมามองเธอจากช่องเล็กๆ ของตู้อีกครั้งตาคู่สวยยังคงจ้องเธออย่างไม่ละสายตา ภาพที่เธอเห็นคือบนใบหน้าของสามีที่ถูกยิงเข้าที่กลางหัว และกระสุนถูกยิงเข้าที่กลางหน้าอกอีก 2 แผล ทันใดนั้นสติของเธอก็พันแตกสลาย ตามสามีของเธอไป เลือดที่ไหลริน นองบนพื้น เลือดสาดกระเซ็น กระเด็นไปทั่วห้องทำงานของสามี ข้างร่างของสามีก็มีร่างของสองลูกน้องคนสนิท นอนอยู่เคียงกันหลังจากสิ้นเสียงของปืน ภูมินทร์ก็รีบหนีออกไปจากทางด้านหลังโดยมีลูกน้องคอยคุ้มกัน

“เชี่ย! ไอ้สอง” เสียงน็อตที่สบถ และตะโกนออกมาอย่างตกใจหลังจากนั้นก็มี ภู ตามเข้ามา

“คุณหยางครับ! คุณหยางครับ!”

เสียงของภู ที่พยายามเรียกเจ้านายและเขย่าร่างไร้วิญญาณของหยางไปด้วย แต่ไร้ซึ่งประโยชน์กับร่างที่สิ้นลมหายใจของเจ้านาย

“คุณครับ คุณหยางเสียแล้วครับ”

ภูที่ได้หันไปบอกกับผู้ชายตรงหน้าที่กำลังตกใจอยู่กับร่างของสองที่กำลังบาทเจ็บหนัก

“ไอ้สอง เป็นไงบ้างครับ”

ภูถามย้ำอีกครั้งกับอาการของเพื่อนร่วมงานที่ในตอนนี้ภูเองก็ทำได้เพียงข่มน้ำตาไว้

“หนักว่ะ ชีพจรอ่อนชิปหาย”

น็อตที่พูดไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงบนเสื้อของเพื่อนรักอย่างสอง

“ไอ้ธีร์! ไอ้ธีร์!”

ภูที่พยายามตะโกนเรียกชื่อเพื่อนอีกคนนึง และทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงไซเรน ดังแทรกขึ้นมา

“มึงเป็นไงบ้างวะ ข้างนอกเหลือใครบ้าง”

ภูที่ถามกับธีร์

“ไม่มีใครเลยว่ะ เรามาช้าเกินไปไม่ทันใครเลย”

ธีร์ ที่ตอบด้วยเสียงสั่นเครือ

“ไอ้พุ! มึงเร็วดิ ไอ้สองแย่แล้ว”

เสียงของน็อต ที่เรียกบอกน้ำพุที่กำลังรุนเตียงฉุกเฉินมารับ

20.45 น. Safe house🏡

“พี่ทีน!” เสียงอั้มเรียกพร้อมกับถาดอาหารในมือแต่พออั้มเปิดประตูเข้ามากลับเจอแต่ห้องที่ว่างเปล่า

“พี่ทีน! พี่ทีน! พี่อยู่ไหน” “ชิบหาย!”

อั้มสบถกับตัวเอง และรีบวิ่งออกจากห้องไปยังหน้าบ้านด้วยท่าทีหน้าตาตื่นเพื่อไปหาบอดี้การ์ดที่เฝ้าทันทีอย่างร้อนใจ

“เอารถออกเดี๋ยวนี้!!”

เสียงของอั้มสั่งด้วยอารมณ์ที่ร้อนใจอย่างมาก

“คุณอั้มครับ! คุณอั้มจะไปไหนครับ”

เสียงของบอดี้การ์ดที่ถูกจ้างมาเอ่ยถามขึ้น

“คุณทีนหาย! ทีนี้จะรีบออกไปได้หรือยัง?”

หลังจากที่อั้มพูดจบบอดี้การ์ดคนนึงก็รีบสตาร์ทรถคันใหญ่ที่มีกระจกกันกระสุนแน่นหนาและรีบขับพาอั้มไปยังบ้านหลังใหญ่ของตระกูลหยางทันทีแต่พอไปถึงภาพตรงหน้ากลับทำให้... อั้มตกใจและแทบสติแตกเมื่อในบ้านเต็มไปด้วยเลือดและคนที่นอนเจ็บบนกองเลือดนับ 10 คนแต่กลับไร้วี่แววของคนที่บุกมาทำร้ายเลยสักคนคนที่เจ็บจากการต่อสู้ล้วนเป็นคนของคุณหยางทั้งนั้นแต่โชคดีที่ทุกคนเพียงได้รับบาดเจ็บไม่มาก

และเพียงสลบไปเท่านั้นมีแค่ภูมิที่ตาย หลังจากนั้นไม่ นานอั้มที่ได้รีบวิ่งเข้ามาในห้องทำงานของเจ้านายที่อยู่ทางด้านปีกซ้ายชั้นล่างของตัวบ้านและก็ต้องพบกับคุณหยางที่ไร้ซึ่งชีพจร และร่างของสองลูกน้องคนสนิทที่ชีพจรค่อนข้างต่ำมากโดยมีน็อต ธีร์ ภู นั่งอยู่ข้างๆด้วยอาการเสียใจ ดวงตาที่แดงก่ำอยู่

“พี่ภู! พี่ธีร์! มีใครเห็นพี่ทีนมั้ย?”

หลังจากนั้นอั้มก็พยายามรวบรวมสติอารมณ์และถามออกไปว่ามีใครเห็นเจ้านายคนสนิทของเขามั้ย?และหลังจากนั้นทุกคนต่างตกใจกับคำถามที่ได้ยิน และรีบเร่งหาตัวของเธอทันทีแต่ทว่า อั้มกลับได้เห็นบางอย่างที่ผิดปกติกับตู้ ตู้ที่ปกติจะไร้ซึ่งกุญแจคล้องไว้โดยที่แม่กุญแจถูกสวมไว้