เกิดใหม่อีกครั้งก็ยังเป็นเธอ

มิตรภาพ?

การต่อสู้ในครั้งนี้ก็ยังถือว่าเป็นการฝึกที่เรียกได้ว่าหนักและโหดมากอีกด้วย แม้แต่อั้มที่เรียกได้ว่าร่างกายเป็นชายกำยำคนนึงยังกลับมองว่ามันหนักและโหดมากๆอีกด้วย แถมการฝึกของเธอในแต่ละครั้งยังได้แผลกลับมาทุกครั้งแต่สำหรับเธอแล้ว..เธอคิดว่ามันคุ้มค่ามากสำหรับการที่ต้องเจ็บตัวแต่ในล่ะรอบ เพราะแค่เธอคิดว่าการที่เธอจะได้แก้แค้นคนที่ทำให้ครอบครัวของเธอพังด้วยมือของเธอเองมันก็ทำให้เธอคิดว่ามันคุ้มค่ามากและมันยังทำให้เธอกลับมีความหวังได้อีกครั้ง

“ไอ้สองมึงคิดจะทำอะไรของมึงว่ะ”

น็อตที่ถามหลังจากที่ไม่ได้เจอเพื่อนรักของตัวเองนานหลายเดือนเพราะสองที่ต้องเก็บตัวฝึกร่างกายให้กับหญิงสาวผู้เป็นเจ้านายของเขาแล้วยังคงบินไปหาเด็กๆที่สิงค์โปร์บ่อย ๆ

“อะไร?”

แต่ทว่าสองกลับตอบน็อตกลับมาเพียงสั้นๆเท่านั้น

“คือ..มึงไม่คิดจะเล่าอะไรให้พวกกู 2 คนฟังเลยหรือไง?ว่ามึงคิดจะทำอะไรอยู่? พวกกูรู้นะว่ามึงรักทีนเขาแต่การที่มึงไปหาลูกเขาเกือบทุกอาทิตย์เนี่ยมันก็ไม่ได้ทำให้ทีนเขารับรู้ถึงความรักที่มึงมีให้กับเขาหรอกนะ”

“กูรู้ว่าเขาไม่ได้รักกูแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีทางเลยถูกมั้ยล่ะ”

“เดี๋ยวนะมึง ที่มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไง?”

น้ำพุพูดขึ้นบ้างหลังจากที่นั่งฟังเพื่อนทั้งสองคนคุยอยู่นาน

“กูจะทำให้เขารักกูแบบที่กูเป็นกูแบบนี้อีกครั้งและจะทำให้เขารักกูโดยที่เขาไม่รู้สึกว่ากูเป็นตัวแทนของใครให้เขาต้องรู้สึกผิด”

สองตอบกลับด้วยท่าทางที่มั่นใจ

“อีกครั้ง? ครั้งอีกครั้งอะไรของมึงเขาเคยรักมึงด้วยหรอเพื่อน” น้ำพุพูดขึ้นหวังทำให้สองหยุดความคิดกับเรื่องนี้สักที

“ไอ้พุ มึงพูดให้ตายมันก็ไม่ฟังมึงหรอกเชื่อกูเถอะ”

“ว่าแต่มึงสองคนมีอะไรถึงได้มาที่นี่”

“คือกูจะคิดถึงมึงไม่ได้เลยว่างั้นพวกกู 2 คนแทบจะไม่ได้เจอมึงเลยตั้งแต่มึงฟื้นขึ้นมา”

น็อตยังคงบ่นต่อ

“เออกูก็สบายดีพวกมึงสองคนไม่ต้องห่วงกูหรอกนะ”

“เฮ้อ…..”

น็อตได้แต่ถอนหายใจยังเอือมระอา

“แล้วหลังจากนี้มันจะเอายังไงต่อไหนมึงลองบอกพวกกูมาดิ”

“กูก็ยังไม่รู้เลยว่ะแต่กูรู้อย่างเดียวคือกูทิ้งทีนกับลูกไปไม่ได้จริง ๆ“กูทั้งสองคนล่ะนับถือน้ำใจมึงจริงๆผ่านผู้หญิงมาตั้งเยอะแต่เสือกมาตายกับเมียของเจ้านายตัวเอง”

“เออช่างกูเถอะน๊าอีกอย่างกูก็ของทิ้งเขาไม่ได้เพราะก่อนที่คุณหยางเขาจะตายเขาได้จ่ายเงินพวกกูให้ดูแลคุณทีนกับลูกเขาล่วงหน้าอีกตั้ง 3 ปี”

“แล้วหลังจากนั้น?..”

“หลังจาก 3 ปีก็แล้วแต่คุณเขาถ้าคุณทีนเขาจะจ้างต่อหรือไม่จ้างต่ออันนั้นก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณทีนเขาอีกรอบแต่กูบอกแล้วไงว่ากูจะทำให้เขากลับมาชอบกูอีกครั้ง”

“เออ..แต่จะว่าไปหยางเขาก็ดูรักลูกกับเมียเขามากเลยนะ”

น้ำพุพูดแทรกบทสนทนาขึ้น

“เออ…จริงเขารักของเขามากแต่สิ่งที่กูไม่เข้าใจคือ ตอนนี้ผัวเขาที่เป็นคนจ่ายเงินให้มึง....แต่เขาก็ไม่อยู่แล้วไง มึงก็ไม่ต้องซื่อสัตย์กับเขาแบบนี้ก็ได้มั้ยครับไอ้คุณสอง”

น็อตพูดขึ้น และได้เดินเข้าไปใช้นิ้วชี้จิ้มที่หน้าอกและพลักเบา ๆ แล้วยังทำเสียงลากยาวราวกับกำลังประชดเพื่อนรักเขาอยู่

“ไอ้น็อตความคิดมึงนี้เลวมากเลยนะครั้งนี้กูไม่เห็นด้วย..มึงคิดได้ไงวะที่จะให้ไอ้สองหักหลังคนตาย”

“ก็กูเป็นห่วงไอ้สองมั้ยล่ะ ……กูกลัวมันจะเจ็บ….. เหมือนคืนนั้นอีกแล้วกูก็กลัวมันตายด้วย”

น็อต พูดขึ้นเพื่อตอบน้ำพุแต่เสียงกลับเบาลงกับคำว่ากลัวเพื่อนเจ็บและต้องตาย

“โถ่! ไอ้สัส”

น้ำพุ พูดจบก็ลุกขึ้นไปทำทีจะตบหัวน็อตส่วนสองก็ทำได้แค่นั่งฟังเพื่อนทั้งสองคนคุยกันเฉย ๆ

“โถ่! ไอ้เหี้ยน็อต!..ปากมึงนะแช่งเพื่อน”

“เออ ๆ…กูไม่พูดแล้วก็ได้แต่มันทำให้กูอดคิดไม่ได้นี่หว่า”

“มึงก็ดูหยางดิแม่ง!คนที่ฆ่ามันคือเพื่อนมันเองเลยนะเว้ย!”

สองกับน้ำพุได้แต่นั่งฟังเพื่อนอีกคนพูดอย่างนิ่ง ๆ

“มึงลองคิดดูดิเพราะถ้าสมมุติว่าเป็นกูต่อให้กูไม่ตายแต่ถ้ากูมีชีวิตรอดไปได้กูคงระแวงอ่ะว่าเพื่อนคนไหนจะหักหลังกูอีกหรือเปล่า? กูคงแตกสลายมากจริงๆ”

“กูไม่รู้นะเว้ยว่าพวกเขาคบกันเป็นเพื่อนมากี่ปีแต่สิ่งเดียวที่กูรู้ในตอนนี้…. คือกูโคตรเป็นห่วงมึงเลยไอ้สอง เพราะคนตายเขาก็ตายไปแล้วไม่ต้องมานั่งรับรู้อะไรแต่คนที่ยังอยู่และยังยืนยันจะอยู่ข้างเมียของเขาอีก แบบมึงมึงคิดว่ามึงจะปลอดภัยจริง ๆ หรอ”

น็อตพูดด้วยแววตาและท่าทางที่แสดงถึงความห่วงใยเพื่อนรักของเขาจริง ๆ

“เออจริง.. ไอ้สองอันนี้กูกลับเห็นด้วยกับไอ้น็อตว่ะ เพราะถ้ามึงเลือกที่จะอยู่ก็แสดงว่ามึงยืนอยู่บนเส้นด้ายแทนหยางแล้วไง….สอง”

“ทำไม? มึงไม่ห้ามมันล่ะไอ้พุมึงน่าจะห้ามมันตั้งแต่วันที่มันตกลงจะทำงานกับหยางวันนั้นวะ”

น็อตพูดด้วยอารมณ์ที่เริ่มเป็นกังวลขึ้นเรื่อย

“แล้ว?... ทำไม…ทำไมมึงถึงไม่ห้ามล่ะ”

“กูก็ห้ามแล้วเว้ย!แต่ตอนนั้นมันรีบใช้เงินนี่หว่า”

“งั้นมึงก็ไม่ต้องพูดนะไอ้สลัดน็อต”

“เออนะ กูกลับมาได้รอบนี้กูจะไม่ตายซ้ำพวกมึงสองคนพอใจยัง”

สองที่นั่งเงียบหลังจากที่คิดทบทวนกับคำพูดของน็อตกับน้ำพุอีกครั้ง

“ คือสิ่งที่กูพูดไปตั้งเยอะมึงกลับตอบพวกกู 2 คนมาแค่นี้”“เพื่อ?....เพื่ออะไร?...เพื่อให้กู 2 คนสบายใจขึ้นว่างั้น”

“เออแล้วมึงอ่ะไอ้พุมึงจะเอายังไงต่อ”

“เอาอะไร เอากับใคร”

น้ำพุตอบน็อตด้วยเสียงราบเรียบ

“ก็กับเพื่อนมึงอ่ะเรื่องไอ้สองเนี่ยมึงจะเอายังไงครับไอ้คุณสลัดน้ำพุ”

“มึงก็พูดอย่างกับมึงไม่ใช่เพื่อนมันนะมึงควรถามตัวมึงเองก่อน มึงไม่ควรที่จะหันมาถามกูกับเรื่องของไอ้สอง”

“เพราะตอนที่มันโดนยิงมึงนั่งร้องไห้กอดมันเหมือนหมาเลยนี่ มึงจำไม่ได้หรอ?”

“..///..”

“มึงลองคิดสภาพที่หมามันโดนเจ้าของทิ้งดิ”

ฮ่า ๆ ๆ

“มึงจะพูดทำเหี้ยอะไรเนี่ยไอ้พุ”

น็อตตอบกลับน้ำพุด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดเพราะอายที่เพื่อนพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา

“เออไอ้สองมึงต้องเห็นตอนที่มันเข้าไปในห้องครั้งแรกอ่ะตอนที่มันเห็นมึงโดนยิงมันแทบจะสติแตกอ่ะและพอมึงขึ้นรถพยาบาลไปแล้วมันขึ้นมานั่งบนรถกูใช่ป่ะมันนั่งร้องกลัวมึงตายอ่ะไอ้เหี้ยโคตรฮา”

ฮ่าๆๆ หลังน้ำพุพูดจบกลับหัวเราะเสียงดังกับสิ่งที่เคยเกิดขึ้น

“มึงแม่งไอ้เหี้ยน้ำพุกูเกลียดมึง!”