คอนโดYQ
10:30น.
ฟางข้าว ขวัญข้าว...
ติ๊ดดดด ติ๊ดดด
“อื้อ”ฉันร้องอย่างนึกรำคาญและรู้สึกอึดอัดจากการกอดรัดของคนด้านหลัง ไม่สิคนด้านหน้าต่างหากล่ะ นี้ฉันนอนดิ้นเหรอเนี่ย?ฉันไม่สนใจกลับหันพลิกตัวกลับมาเอามือควานหาโทรศัพท์ของฉันที่กำลังส่งเสียงร้องอย่างหนวกหูเพราะมีสายเรียกเข้าจากใครสักคน
พรึบ
“เจอแล้ว^_^”ฉันยิ้มทั้งๆที่ยังไม่ได้ลืมตาดูและฉันก็กดรับสายนั้นอย่างไวโดยไม่ได้ลืมตาอันหนักอึ้งของตัวเองดูด้วยเหมือนกันว่าใครโทรเข้ามา
“ฮัลโหล”ฉันพูดใส่ปลายสายไปพร้อมกับบิดขี้เกียจไปมาแต่ก็ขยับร่างกายไม่ค่อยได้เพราะโดนอ้อมแขนแกร่งจากคนที่นอนอยู่ข้างๆกอดไว้ซะแน่นเลย
(ยังไม่ตื่นเหรอครับ?)เสียงนี้มัน
พรึบ
“ไมค์!”ฉันดีดตัวลุกนั่งอย่่างไวพลางเรียกชื่อคนในสายออกมาอย่างตกใจ ตาสว่างทันทีเลยฉันรีบหยิบโทรศัพท์มาดูชื่อหน้าจอก็พบว่าเป็นชื่อของไมค์จริงๆด้วย
“ตะ..ตื่นแล้วจ๊ะ”ฉันตอบไมค์ไปพลางจัดทรงผมที่ยุ่งเ
