1อาทิตย์ต่อมา..
สวนสาธารณะ...
ฟางข้าว ขวัญข้าว....
“อื้อ กินเยอะๆนะเจ้าตัวเล็ก^_^”ฉันพูดไปพลางยื่นมือไปลูบศีรษะของลูกสุนัขตัวสีขาวที่มันมาวิ่งเล่นอยู่ที่สวนสาธารณะของหมู่บ้านป๋าอาร์ต ฉันมาอยู่ที่บ้านของเขาได้เกือบจะอาทิตย์แล้ว และตอนเช้าฉันก็จะมาวิ่งที่นี้อยู่ทุกวันเพื่อออกกำลังกายให้แข็งเเรงเพื่อจะเอาไปป้องกันตัวจากอีเฮียเอ็กซ์ยังไงล่ะ ทั้งบ้าพลังทั้งหื่น ร่างกายของฉันบอบช้ำไปหมดแล้วเนี่ย! และทุกเช้าที่ฉันมาที่นี้ก็ต้องพบกับเจ้านวล ลูกสุนัขน่ะฉันตั้งชื่อให้มันเอง มันผอมโซและน่าสงสารมากฉันอยากจะเอามันไปเลี้ยงด้วยแต่ฉันยังเลี้ยงตัวเองไม่รอดเลย จะเลี้ยงมันได้ยังไงล่ะ แต่บางทีถ้าฉันกลับไปอยู่ที่บ้านฉัน ฉันจะจะเอามันกลับไปด้วยก็ได้นะ
“คริ”เสียงหันเราะที่อัดอั้นไม่อยู่ทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปมองคนนั้นอย่างงอนๆ เขาก็ทำเสมองไปทางอื่น ฉันจึงเบะปากและลุกขึ้นยืนเดินตรงเข้าไปหาเขาพลางเท้าเอวมองเ
