Hawak ang aking kamay, inalalayan ako ni Aleksey papunta sa wheelchair na dinala niya kanina lang. After one week of staying in the hospital, we were discharged by our doctor which I am thankful for. Hindi na rin kasi ako komportable sa ospital. Kahit nasa isang malaking private room pa kami. It's just too plain and sad at hindi magandang environment sa baby habang lumalaki na siya. Napabuntong hininga nag makaupo na ako sa wheelchair. Binigay sa akin ni Rhea ang baby at napangiti ako nang makita ang gwapo kong anak na mahimbing na natutulog. Inayos ko ang blanket na nakapulupot sa kanya at ang cotton cap niya sa ulo.
“Are you comfortable?” Tanong sa akin ng aking asawa. Ngumiti rin ako sa kanya at tumango.
“Nagtataka nga ako kung bakit kailangan ko pang mag-wheelchair. Nakakalakad na
