“นั่นใครเจ้าคะ” คำถามของนางตามไปพร้อมกับการเดินเข้าหาอีกฝ่าย จนเห็นใบหน้าหล่อเหลานั้นชัดเจน “พี่ตงฟาง”
“...” รัชทายาทรูปงามผู้มิได้มีชื่อว่าตงฟาง หันหน้าหนี ถามว่าเขารู้สึกอย่างไรในตอนนี้...คงบอกได้ว่า ใจเต้น ซึ่งมันเป็นแค่กับนางแล้วด้วย
“ช่วงนี้กำลังปรับปรุงหอนายโลมและคัดเลือกบุรุษมาเพิ่ม ยังไม่ต้องเข้ามาทำงาน ว่าแต่ท่านพักอยู่ที่ใดรึ หากหอนายโลมใกล้จะเปิด ข้าจะได้สั่งให้คนไปบอก” ที่ถามเพราะอยากรู้ว่าตงฟางผู้นี้เป็นคุณชายสกุลใด ร่ำรวยแค่ไหนถึงได้ดูมีสง่าราศีมากมายเช่นนี้ ยิ่งบุรุษผู้ติดตามผู้นั้นอีกเล่า มองอย่างไรก็เหมือนผู้มีวรยุทธ์
“ไม่ต้องให้ผู้ใดมาบอกเพราะข้าจะรู้ได้เอง สำคัญคือเจ้าจะให้ข้าเป็นนายโลมจริงๆ งั้นรึ”
“ก็ท่านมาลงชื่อเพื่อสมัครเป็นนายโลม” สองขาเริ่มถอยหลังเมื่อบุรุษร่างใหญ่เดินรุกเข้าหา
“เช่นนั้น ข้าจะยอมเป็นนายโลมให้เจ้าเพียงคนเดียว ชิงหง”
‘หา!’ “เอ่อ เอ๋” ราวกับกำลั
