อย่ามาดื้อหน่าเจ้า

1208 Words

“ขอบคุณที่มาส่งค่ะ” จันทร์เจ้าเอ่ยขอบคุณคนขับรถที่วันนี้อาสามาส่งเธอที่ป้ายรถเมล์เหตุเพราะเมื่อคืนร่างสูงไม่ได้กลับมาค้างที่บ้านจริงๆ เลยไม่มีเขามาส่งอย่างเช่นทุกวันจันทร์เจ้ามองดูสายรถเมล์ผ่านแอปก็พบว่าอีกหลายนาทีเลยกว่าจะถึงเลยคิดที่จะนั่งแท็กซี่ไปเพราะกลัวเข้าไปทำงานสายแม้วันนี้คุณเจ้าของบริษัทจะอนุญาตให้ลาป่วยแล้วก็ตามแต่เธอรู้สึกว่าตัวเองดีขึ้นแล้วจึงมาทำงานดีกว่านั่งอยู่บ้านเหงาๆ ปิ้ดๆ เสียงแตรรถทำเอาจันทร์เจ้าสะดุ้งเล็กน้อยเพราะกำลังมองหารถแท็กซี่อ่างใจจดใจจ่อแต่จู่ๆ ก็มีรถหรูสีดำมาจอดตรงหน้าแถมยังบีบแตรใส่อีก “จันทร์เจ้า จะไปทำงานใช่ไหม ขึ้นรถเร็ว” เจ้าของรถลดกระจกมาพูดก่อนจะหันมองด้านหลังที่มีรถเมล์กำลังเข้ามาจอดป้ายจันทร์เจ้าเมื่อเห็นดั่งนั้นก็เลยรีบขึ้นรถของภูมิทันทีเพราะกลัวจะไปขวางทางคนอื่น “ขอบคุณค่ะ” จันทร์เจ้าเอ่ยขอบคุณหลังจากเข้ามานั่งบนรถเป็นที่เรียบร้อย “วันนี้ต้องลาป่วยไม่ใช่หรอ” ภูมิเอ่ยถาม “พอดีเจ้าโอเคขึ้นแล้วเลยมาทำงานดีกว่าอยู่บ้านไปก็ไม่มีอะไรทำ” จันทร์เจ้าเอ่ยไปตามความจริงพอสิ้นสุดประโยคภายในรถก็ตกอยู่ในความเงียบภูมิขับรถช้าๆ อย่างระมัดระวังส่วนจันทร์เจ้าก็นั่งนิ่งสายตามองวิวรอบข้างไปพลางๆ ไม่นานก็ถึงบริษัท “วันนี้ฉันเห็นคุณภูมิกับจันทร์เจ้ามาด้วยกันแหละ” “ห้ะจริงหรอ แบบนี้ก็คบกันแล้วใช่ปะ” “ไม่รู้อะแต่ก็มีความเป็นไปได้สูงนะนั่งรถมาด้วยกันขนาดนี้” “บางทีเมื่อคืนทั้งคู่อาจจะอยู่ด้วยกันก็ได้นะกรี๊ดด>.< “ “ไม่มีงานทำกันหรอครับ” ไฟเพลิงที่ยืนฟังอยู่นานเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงรำคาญพนักงานหญิงที่เม้าส์กันเมื่อกี้ก็วงแตกรีบหนีกลับเข้าที่อย่างรวดเร็วไฟเพลิงถอนหายใจอย่างหงุดหงิดไม่อาจจะรู้ได้เลยว่าทำไมจันทร์เจ้าถึงมากับผู้ชายคนอื่นและเธอมีสิทธิ์อะไรถึงได้ไปกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่เขาแบบนี้ “เรียกจันทร์เจ้ามาพบผมที” “ครับ” ก๊อกๆ “เข้ามา” ไฟเพลิงเอ่ยเสียงเรียบใบหน้านิ่งมองอีกฝ่ายที่ค่อยๆ เดินเข้ามาด้วยใบหน้างุนงง “เรียกเจ้าทำไมหรอคะ?” จันทร์เจ้าเอ่ยถามเพราะนั่งทำงานอยู่ดีๆ ก็โดนเรียกพบซะงั้นปกติเขาเรียกพบเธอที่ไหนกันและยิ่งตำแหน่งที่ห่างกันขนาดนี้ก็ไม่ได้มีความจำเป็นจะต้องคุยกันด้วยซ้ำ “มาทำงานทำไม” ไฟเพลิงถามก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหาากระต่ายน้อยตรงหน้า “เอ่อ..เจ้ารู้สึกสบายดีแล้วเลยมาค่ะ” เจ้าไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว น้ำเสียงติดเศร้าของจันทร์ทำเอาไฟเพลิงนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะจับจันทร์เจ้ามานั่งลงบนตักของตัวเอง “อย่าดื้น” ไฟเพลิงเอ่ยเสียงดุ จันทร์เจ้าจึงได้แต่นั่งนิ่งๆ แต่ในใจก็กลัวว่าจะมีคนเข้ามาเห็นและภายในห้องก็ตกอยู่ในความเงียบจันทร์นั่งนิ่งไม่พูดอะไรไฟเพลิงเองก็นั่งนิ่งกอดเอวจันทร์เจ้านิ่งไม่พูดอะไรเช่นกันนั่นยิ่งทำให้จันทร์เจ้าเริ่มคิดแล้วว่าเธอทำอะไรผิดหรือป่าว “เจ้าทำอะไรผิดหรือป่าวคะ?” “อืม” “จะเจ้าทำอะไรคะเจ้ายังไม่ได้ทำอะไรเลย เพลิงโกรธเจ้าเรื่องอะไรคะ” ไฟเพลิงมองหน้ากระต่ายน้อยที่กำลังพูดฉอดๆ อย่างน่ารักจนเขาอดที่จะยิ้มมุมปากไม่ได้ “บอกเจ้าสิคะ เจ้าทำอะไรผิด” จันทร์เจ้าทำหน้าหงอย “ตัวก็ยังร้อนอยู่จะมาทำงานทำไม” ไฟเพลิงยอมที่จะพูดเขานั่งกอดเอวร้อนๆ ของเธอตั้งนานทำไมจะไม่รู้ว่าอุณหภูมิแบบนี้มันปกติดีซะที่ไหนกัน “เจ้าสบายดี” “อย่ามาดื้อหน่าเจ้า” ไฟเพลิงเอ่ยตำหนิก่อนจะจับจันทร์เจ้าหันหน้าเข้าหาตัวเองโดยไม่สนเลยว่าคนบนตักตอนนี้จะเขินอายมากน้อยเพียงใด ท่านี้มัน… “ทำไม มีอารมณ์รึไง” ไฟเพลิงถามอย่างหยอกล้อก่อนจะแกล้งเด้งสะโพกขึ้นจนจันทร์เจ้าหน้าแดงเข้าไปใหญ่ “ปะป่าวนะคะ” จันทร์เจ้าเอ่ยตอบเสียงสั่นลองมาเป็นเธอดูสิอยู่ในท่าล่อแหลมกับใบหน้าหล่อเหลาแบบนี้ใครบ้างจะไม่เขินกัน “อย่าขึ้นรถผู้ชายคนอื่นอีก” จันทร์เจ้าชะงักไปชั่วครู่เธอรู้คำตอบแล้วที่เรียกเข้ามาก็คงเพราะเรื่องนี้นี่เอง “เจ้าขอโทษค่ะ เจ้าจะระวัง” “ดีมาก” ไฟเพลิงลูบผมงามเบาๆ ก่อนจะเลื่อนหน้าเข้าไปหอมซอกคอขาวถึงมันจะร้อนแต่ก็หอมหวานดีเหลือเกิน “อื้ออ” จันทร์เจ้าจิกเล็บลงบนบ่าไฟเพลิงเบาๆ ด้วยความเสียวซ่านมือหนาเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของจันทร์เจ้าออกจนเห็นเสื้อชั้นในสีชมพูอ่อนของเธอ “พะเพลิง” คำนี้มีแต่จันทร์เจ้าเท่านั้นที่ได้รับอนุญาติให้ใช้มันถึงสถานะจะเหมือนผู้หญิงที่ไฟเพลิงไปนอนด้วยอยู่บ่อยๆ แต่เธอก็ยังมีสิทธิพิเศษอีกมากที่ไฟเพลิงให้กับเธออย่างเช่นการเรียกชื่อเล่นเขาแบบนี้ “อื้มมเจ้า” ไฟเพลิงตอนนี้แทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้วเหมือนกันเขาใช้มือล้วงไปข้างในกระโปรงตัวบางก่อนจะบีบเค้นขาอ่อนของเธอส่วนอีกมือก็ทำน่าที่นวดเฟ้นน่าอกขาวเบาๆ ก๊อกๆ “ได้เวลาประชุมแล้วนะครับ” “ชิ แม่ง!” ไฟเพลิงสถบอย่างอารมณ์เสียเมื่อมีคนมาขัดจังหวะก่อนจะอุ้มจันทร์เจ้าวางลงบนโชฟาเบาๆ “คืนนี้โดนแน่!” ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะเดินเปิดประตูออกไป จันทร์เจ้าก้มมองดูตัวเองที่เสื้อผ้าหลุดหลุยก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ และลุกขึ้นแต่งตัวใหม่และกลับไปทำงานตามเดิมคำพูดของไฟเพลิงแสดงว่าคืนนี้เขาคงจะเข้ามาหาเธอสินะ “หายไปไหนซะนานเลยเจ้า” ภูมิเอ่ยถามเขารู้ว่าจันทร์เจ้าโดนเรียกพบและหายเข้าไปนานมากๆ จนเขากลัวว่าท่านประธานอาจจะต่อว่าจันทร์เจ้าอย่างรุนแรง “อ๋อพอดีไปคุยเรื่องสีของตัวสินค้ามานิดหน่อยค่ะ” จันทร์เจ้าตอบแบบยิ้มๆ “อ๋าา แล้วที่คอทำไมเป็นจ้ำขนาดนั้นแพ้อะไรรึเปล่า” จันทร์เจ้ารีบเอามือปิดที่คอตัวเองก่อนจะหัวเราะกลบเกลื่อน “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ สงสัยโดนยุงกัดเพราะเจ้าพึ่งลงไปห้องเก็บเอกสารมาพอดีเจ้าอยากดูผลงานเก่าๆ น่ะค่ะ” “ครับๆ ทำงานต่อเถอะ” “ค่ะ” จันทร์เจ้านั่งลงทำงานต่อจนถึงเวลาเลิกงานก็เตรียมตัวกลับบ้านคืนนี้เธออาจจะต้องรับศึกหนักการรีบกลับบ้านไปเตรียมตัวก่อนถือเป็นการดีที่สุด

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more