CHAPTER. 10

963 Words

ร่างบอบบางยืนเกาะที่ผนังห้องน้ำเอาไว้ เจ็บที่กลาง ร่องเสียวจนแทบจะยืนไม่ไหว แสบทุกครั้งที่น้ำราดผ่าน เธอกัดฟันล้างคราบคาวในตัวออก ผิวขาวเนียนเป็นรอยแดงจากการขัดถูผสมกับรอยที่เขาทำเอาไว้ ทั้งเจ็บทั้ง แสบ! เธอเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวที่พัน รอบตัวเอาไว้ เสื้อผ้าเธอคงไม่เหลือชิ้นดี "ฮึกกก! คนบ้า!จะมาถามกันบ้างสักนิดก็ไม่มี ใจร้าย! ทิ้งนิราเอาไว้คนเดียว อึกกกก!ถ้านิราลื่นล้มในห้องน้ำ จะทำยังไง นิราไม่มีแรงจะเดินแล้วนะ" มือเล็กเกาะที่ขอบเตียงก่อนจะทรุดลงนั่งกอดเข่าที่พื้น น้ำตาไหลรินออกมาอีกจนได้ "นิราเจ็บ! ฮือๆๆ ไม่เป็นห่วงนิราเลยใช่ไหม ไอ้คุณคารอสหน้ายักษ์! ไอ้ประธานมาเฟียโหดฮือๆๆๆ" ร่างกายที่อ่อนล้ากับความรู้สึกที่น้อยใจในตัวเขาทำให้ หัวใจเจ็บจี๊ดๆ เสียงสะอื้นดังออกมาไม่หยุด "ได้นิราแล้วก็จะไล่นิรากลับบ้าน เห็นนิราเป็นอะไร นิราเป็นของคุณคารอสแล้วนะ ฮึกก! น่าจะอ่อนโยนกับนิราบ้างสักนิด ฮือๆๆ"หลังมือปาดน้ำตาป้อยๆ "เอะอะก็จะไล่ออกไปจากที่นี่ ฮือๆๆๆ นิราก็ไม่อยากจะอยู่ ฮึกกก! แต่นิราเจ็บ...เจ็บจนเดินไม่ไหว แล้ว ใจร้าย!ใจดำที่สุด!" ร่างบางหุบลงกับเข่าสะอื้นฮักๆ "จะนั่งอยู่ตรงนี้อีกนานไหม!?" เสียงทุ้มดังขึ้นที่หน้าประตูพร้อมคนตัวสูงที่ยืนกอดอก พิงประตูห้อง ดวงตากลมที่รื้นด้วยน้ำตาเงยขึ้นไปมองคนตัวสูงแล้ว ก้มหน้ากอดอกต่อ พูดดีๆ กับนิราสักคำบ้างไม่ได้หรอ... "นี่!จะนั่งอ่อยให้ฉันปล้ำอีกรอบใช่ไหม! เสื้อผ้าก็ไม่ใส่ ผ้าเช็ดตัวจะหลุดลงมากองที่พื้นแล้วนะ!" " ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากัน แววตาซ่อนความเสียใจ น้อยใจเอาไว้แทบไม่มิด ทำไมคุณคารอสไม่ถามนิราบ้าง ก่อนที่จะดุจะด่าจะว่า พูดเพราะๆ กับนิราบ้างได้ไหม อย่างน้อยให้ได้รู้สึกดีขึ้นมาบ้างที่เสียความบริสุทธิ์ให้คุณคารอสไป เธอเคยคิดว่าวันที่เธอมอบความสาวให้ผู้ชายคนนั้น เขาจะนอนกอดเธออย่างรักอย่างหวงแหน พูดกับเธอเพราะๆ หอมแก้มเธอ กุมมือเธอเอาไว้ไม่ห่าง แต่...ทุกอย่างกลับตรงกันข้ามหมด เขาใจร้าย!ไม่มี ความอ่อนโยน ไม่มีอ้อมกอด ไม่มีคำพูดดีๆ สักคำ "ลุกเร็วๆ จะได้รีบๆ กลับห้องเธอสักที" ร่างบางเงยหน้าขึ้นมองคนตัวสูงที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า คนบ้า!สูงยิ่งกว่ายักษ์ หน้าตาก็เป็นยักษ์ใจร้ายด้วย! "คิดว่าฉันเป็นยักษ์อยู่รึไง" โอ๊ย!รู้ความคิดของนิราได้ยังไงเนี่ย "ไม่ลุกเอง สงสัยอยากให้ฉันอุ้มขึ้นเตียงอีกรอบ ครั้งแรกอาจจะยังไม่รู้รสของความสุข อืม...ลองดูอีกสักรอบนะ" ร่างสูงย่อตัวลงนั่งข้างๆ คนตัวเล็กที่ห่อตัวเข้าหากันแล้วจ้องหน้าเขาด้วยความรู้สึกที่ตัดพ้อน้อยใจก่อนจะแปรเปลี่ยนมาเป็นปกติ "นิราจะกลับแล้วค่ะ...แต่ไม่มีเสื้อผ้าใส่" "ก็...ชุดนักศึกษาเธอไง" "คนบ้าโรคจิต!ฉีกชุดนิราขาดหมดแล้วค่ะ" "ห๊ะ! เธอว่าใครเป็นคนบ้าโรคจิต นี่ๆๆ เธอด่าฉัน!???" "เปล่า...นิราไม่ได้เอ่ยชื่อท่านประธานสักหน่อยจะมารับเอาทำไม ใครเป็นคนฉีกชุดนิราคนนั่นก็คือคนบ้าโรคจิต!" "ยัย ยัยโก๊ะ! ฉันไม่ได้ฉีกนะ ชุดของเธอมันเก่า แค่...ดึงนิดเดียวก็ขาดแล้ว..." คนตัวเล็กขยับตัวลุกขึ้นมาอย่างยากลำบากก่อนจะ เดินไปเก็บชุดที่ขาดจนสวมใส่ไม่ได้ขึ้นมา หมับ! "เอามานี่!" มือหนาดึงชุดที่ขาดหวิ่นมาถือเองก่อนจะเดินไปที่ตู้ เสื้อผ้า แล้วโยนชุดใส่เล่นของเขาลงที่เตียง "ใส่ซะ!" "ตัวมันใหญ่!" "หรือจะใส่ชุดเดิมกลับ" "อืม...เอาชุดนิรามา" "ถ้าเธอใส่ชุดนี้เดินลงไปข้างล่างเขาคงจับตัวเธอส่งโรงพยาบาลบ้า" "สนใจทำไม!เอาชุดนิราคืนมานะ" "พูดไม่รู้เรื่องแล้ว!หรือว่าอยากให้ผู้ชายมาลากตัวไป รุมโทรมในชุดนี้ เสื้อขาดจนมองเห็นหน้าอกกระโปรงก็แหวกจนถึงขาอ่อน คิดจะออกไปอ่อยผู้ชายข้างนอกอีกหรอ! อ่อยฉันคนเดียวก็พอแล้ว หรืออยากอีก" "บ้า!นิราไม่เคยคิดอ่อยคุณคารอส!!... นิรา "หยุด!อย่ามาพูดจาก้าวร้าวใส่ฉัน! เธอก็ไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่น!" เธอมองใบหน้าของคนตัวสูงที่ดูเสียใจมากกับการได้เธอไป มันใช่ไหมเนี่ย! ฉันต่างหากที่ต้องร้องไห้เสียใจ ฟูมฟาย บ้าไปแล้ว! "มองหน้าทำไม! ไม่พอใจ! หรือว่าฉันพูดถูก" "คนบ้า!คนเถื่อน!คนใจร้าย! ฮือๆๆๆๆ" กำปั้นน้อยๆ ทุบรัวลงที่หน้าอกเปลือยเปล่าของเขา น้ำตาพาลไหลลงมาอย่างเจ็บปวด ทำไมเธอถึงต้องมาเจอ เขาด้วย! "นิรา!"คารอสปล่อยให้คนตัวเล็กทุบใส่เขาโดยไม่ตอนโต้ "ฮึกกก! ทำกับนิราได้ยังไง ฮือๆๆ จะพูดดีๆ กับนิราบ้างได้ไหม นิราเสียตัวให้คุณคารอสไปแล้ว นิราเจ็บ! นิราเสียใจ!นิราแทบไม่ไหว ฮึกก! แต่ไม่เห็นเป็นห่วง ไม่สนใจ ไม่ถามนิราสักคำ เอาแต่ไล่นิราออกไปจากห้องนี้ มีแต่พูดจาดูดถูกนิรา เห็นนิราเป็นคนอยู่บ้างไหม ฮือๆๆๆๆ" "...ก็เห็นว่ายังเดินได้ พูดได้"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more