นิรากลับมาที่ห้องจ๋า เวลานี้ไม่อยากคุยกับใคร
แม้แต่รัญที่ตามตื้อ ตามคุยกับเธอไม่หยุด
"จ๋า..."
"ว่าไง จะให้ฉันช่วยอะไรก็บอกมา"
"ฉันขออยู่กับแกสักพักได้ไหม"
"ได้สิเพื่อน ห้องฉันมีเยอะแยะมีแกมาอยู่ด้วยก็ดีเลย
จะได้ไม่เหงา"
"ขอบใจมากนะ"
"ว่าแต่...แกไม่คุยกับพี่ยักษ์ของแกหน่อยหรอ ท่าทาง
พี่เขาเสียใจมากนะ"
"ไม่!ฉันขออยู่เงียบๆ สักพักขอเวลาได้คิดอะไรบ้าง"
"อืม...ตามใจแกนะ ฉันเป็นห่วงแกมาก"
"รัญกลับไปหรือยัง"
"ยัง ฉันล่ะเบื่อมันมาก ตามตื้นแกอยู่ได้"
"สงสารรัญ"
"...แกฉันถามอะไรได้ปะ"จ๋าหันมาถามเพื่อนอย่างไม่
มั่นใจในตัวเองนัก
"ได้สิ...มีอะไร ท่าทางเป็นเรื่องสำคัญมาก"
นิราเห็นหน้าตาเพื่อนดูจริงจังมาก คงจะเป็นเรื่อง
ที่สำคัญ
"อ่า...แกรักรัญมันบ้างไหม เอ่อ...แบบว่าถ้ารัญตาม
ตื้อแกเรื่อยๆ ทุกวันๆ มาหาแกบ่อยๆ ดูแลแกอย่างดี แล้ว...แกจะใจอ่อนให้มันบ้างไหม"จ๋าถามออกมาก็ลุ้นคำตอบจนแทบลื
