"อธิบายให้หนูเข้าใจทุกอย่าง"
"อ่า...พี่ยักษ์"
"ไม่กล้าบอกนิราล่ะซี้!อ้ำๆ อึ้งๆ""ไอ้รัณ!หยุดเห่าได้แล้ว""ผมไม่ใช่หมานะ อย่ามาว่าผม"
"โอ๊ย! ทะเลาะกันต่อให้สนุกไปเลย นิราขอตัว"
คนตัวเล็กสะบัดตัวออกมาก่อนจะเดินไปที่ประตู
หมับ! มือใหญ่รีบคว้าตัวเอาไว้แล้วกอดไม่ปล่อย
"ปล่อยหนู!"
"เครๆ พี่ยักษ์จะพูดดีๆ ครับ"
"ให้รัญพูดดีกว่าค่ะ น่าจะคุยรู้เรื่องมากกว่า"
"นี่!"คนตัวสูงกำลังจะพูดก็โดนดุซะก่อน
"พอค่ะ!ไม่ต้องพูดอีกแล้ว"
"สมน้ำหน้า!พี่คารอสปากเขาเป็นอย่างนี้ล่ะ"
"ไอ้!"
"พี่ยักษ์!รัณ!"
"โอเค! รัณพูดเอง รัณกับพี่คารอสเป็นญาติกัน แม่
ของรัณเป็นน้องสาวแม่พี่คารอส"
"มันเป็นหลาน!หลานตัวแสบ!"
"หนูไม่ได้ให้พี่ยักษ์พูด!"
"โธ่!หนูลำเอียง"
"นิราㆍ~ㆍ"
รัญเอ่ยเรียกผู้หญิงที่เขารักมานาน รักมาตลอด 4 ปี
ด้วยเสียงที่แหบพร่า หัวใจของเขาเต้นเบามากเหมือนคนที่
กำลังจะจมน้ำลงเรื่อยๆ
เขาเริ่มตั้งสติ
