Ayşe bomboş ama bu kez sahiden kendisinin olan evinin girişinde bir nefes soluklandı. Kombisi açılmadığı için fazlasıyla serin olan bomboş evi özenle dolduracaktı tıpkı bundan sonraki hayatı gibi. Kalbini de yanında olmayanalar için üzmeyi bırakacaktı artık.
Tek Noyan Berk...Onu sevmeyi nasıl bırakacak bilmiyordu.
Çocuğun adı aklına düştüğü anda burnunun direği sızlarken ikisini de acımadan harcadıklarını düşündü. Daha ilk geceden boş da olsa oğlunun odasına, yatağına soktuğunda açmalıydı gözlerini Ayşe. Ne münasebetle demeliydi. Adam ölüm tehlikesindeyken ve çocuk da öyle çaresiz kollarına sığınmışken tek kelime bile edememişti.
Son bir kez daha yokluğuna üzüldüklerini zihninde ağırlayıp tam burada veda etmek için elini saçlarından geçirerek yığılır gibi oturdu çıplak zemine. İçinden
