Artık konuşacak bir şeyinin kalmadığı adamın ismini seslenmesiyle tahammülsüz bir nefes verdi.
“Ne istiyorsun Murat?”
Üç yıllık karısının hiç görmediği bu nemrut yüzüyle muhatap olan Murat üzüntüsünü içine akıttı. Hak etmişti diyecek sözü yoktu ama yine de böyle olması canını yakıyordu üstelik iki seferdir şu dallamayla görüyordu kadını. Ayşe iki günde hayatına birini alacak kadın değildi ama adamın bakışları öyle demiyordu.
“ Hiç sadece dönmene sevindim diyecektim.”
Bir an, kısacık bir an yumuşadı Ayşe’nin bakışları, sonra tekrar buz dağına döndü.
“Dönmedim, bu okulda devam etmeyeceğim.”
“ Ben varım diye mi istemiyorsun?”
Ayşe ya ne zannettin, senin yüzünden görevimi bile yapamıyorum, düş yakamdan artık dese neye fayda edecekti ki, olan olmuştu artık.
“Sadece huzur istiyorum
