Bu gün bahçe nöbetçisi olan Ayşe, kolundaki saati kontrol ederek ders ziline ne kadar kaldığını hesap etti. Çocukların cıvıltısı ruhuna şifa olurken bir kaç dakika sonra derse girmeleri gerekmeyecekmiş gayretle oyun oynamaları da yüzünü güldürüyordu.
Serin havanın ve koşuşturmanın etkisiyle pembe pembe olmuş yanakları bir bir izlerken gözüne Oğulcan takıldı. Herkesin bir yarış halindeymiş gibi oradan oraya gitmesini kenardan izliyordu.
Derin bir nefes aldı Ayşe. Çocuğun kaydı babasının evine daha yakın olan yeni okuluna alınmıştı. Cuma günleri sabah babası getirip akşam annesi alıyordu Murat’la birlikte. Pazartesi sabah da genellikle tek başına Murat bırakıyordu.
Kısa bakışmaların ardından birbirlerini hiç görmemişler gibi yollarına devam ediyorlardı. O çirkin kelimeleri ağzından du
