Oğlunun Ayşe’ye mühlet verdiğini öğrenen Münevver artık bu işin dönüşü olmayacağının farkındaydı. Ural “sakın ikna etmek için araya girme, gelirse eyvallah, gelmezse yine eyvallah” demiş konuyu kapatmıştı.
Üç gün beş gün bir hafta derken son iki gün kala hala kendisiyle konuşmayan ve taşınacağına dair bir işaret vermeyen Ayşe, yaşlı kadının umutlarını bir bir kırarken nihayet son gün elinde ufak bir valizle geldi.
İşte şimdi herkesin yerini yurdunu belli etmek zamanı diyen kadın, sessizce Ayşe’nin kendine seçeceği konumu bekledi. Tahmin ettiği gibi hizmetçiler tarafını seçmişti. Oğlu araya girme demişti ama onun aklının ermeyeceği işlerdi bunlar.
Daha Ayşe koridoru yarılamamışken seslendi arkasından.
“Kızım.”
Ayşe konuyu bir kez bile konuşmadığı yaşlı kadına elinde valiz yakalanı
