“อา...” เสียงพี่เกียร์คำราม ส่วนแข็งขืนของเขาก็แทรกลึกสุดลำลิ่มก่อนกระตุกอย่างรุนแรง เขากอดฉันแน่นจนแทบกระดูกแตก ขณะปากประกบบดขยี้ปากฉันที่บวมเจ่ออยู่แล้ว ดูดดุนซ้ำ ๆ จนแทบขาดใจตาย
ทว่า...ฉันยังไม่ตาย แค่ถูกกอดแน่นจนกระดูกแทบแตก หัวใจเต้นครึกโครม หอบหายใจอย่างกับคนที่เพิ่งผ่านการวิ่งมาราธอนระยะไกลมา หูอื้ออึง ตาพร่าลาย สมองว่างเปล่า ต้องซุกหน้าซบบนบ่ากว้าง หลับตานิ่ง ๆ ปล่อยให้ร่างกายที่ถูกรุมเร้าด้วยความบาดลึกรัญจวนไปทุกอณูค่อย ๆ ผ่อนคลายลง
“ดีไหม”
พี่เกียร์พูดขึ้นอีกครั้งหลังจากที่เขาดันตัวฉันออกห่างนิดหน่อย สมองฉันคงเออเร่อ เข้าใจที่เขาพูดนะ แต่เหมือนคิดคำพูดออกมาตอบโต้ไม่ทัน มองหน้าคมสันเหมือนคนบ้า นั่นทำให้ได้เห็นรอยยิ้มบนปากได้รูปสวย
ฉันขยับตัวเบา ๆ ก็ต้องสูดปาก มวลความรู้สึกบางอย่างก่อตัวในช่องท้องอีกครั้ง และจุดที่เรายังเชื่อมประสานเริ่มเสียววูบวาบขึ้นมาอีกแล้ว ฉันอึกอัก แก้
