Chapter 10 แม่
1089 Words
ฉันตัดสินใจพูดสิ่งที่คิดออกมา
“ถ้าหนูเก็บเงินได้สักก้อน จะซื้อบ้านเดี่ยวให้แม่อยู่นะ ตอนนี้หนูเริ่มรับงานคอมมิชชันปกของนักเขียนออนไลน์ มีคนจองมาเยอะเหมือนกัน หนูลองคิดคร่าว ๆ แล้วน่าจะได้หลายบาท เก็บเงินสักปีก็น่าจะดาวน์บ้านเดี่ยวหลังไม่ใหญ่มากได้”
ฉันชอบวาดรูปมาตั้งแต่เด็ก พ่อแม่ก็สนับสนุนส่งเรียนด้านนี้มาตั้งแต่เด็ก แม้ว่าพอโตแล้วต้องเข้าเรียนในคณะบริหารฯ เพื่อว่าสักวันจะต้องช่วยเหลือธุรกิจของพ่อ แต่ฉันไม่เคยทิ้งการวาดรูปเลย วาดนั่นนี่แล้วโพสต์ลงโซเชียล สองสามปีมานี้มีคนเห็นแล้วชอบ ติดต่อขอซื้อโดยที่ไม่มีใครรู้ว่านั่นเป็นผลงานของฉัน ลูกสาวนักธุรกิจชื่อดัง เพราะฉันใช้นามแฝงเป็นชื่อแอคเคานต์ จากภาพวิวทิวทัศน์เปลี่ยนมาเป็นภาพการ์ตูนแบบต่าง ๆ และกลายมาเป็นภาพสำหรับทำปกหนังสือพ็อกเกตบุ๊กในที่สุด
“วาดรูปรูปหนึ่งจะได้สักกี่บาท แต่ก็ดีที่แกมีความคิดอยู่บ้าง ไปนอนเถอะ แกเองก็ไม่ต้องคิดอะไรให้มาก ตั้งใจเรียนให้จบก็พอ แม่นี่แหละจะซื้อบ้านให้แกอยู่เอง รอไม่นานหรอก”
“แม่...” คำพูดของแม่ทำให้ฉันกังวล ไม่รู้แม่จะทำอะไร พอจะอ้าปากถามก็ถูกโบกมือไล่
“ไปนอนได้แล้วไป”
“แม่ก็รีบนอนด้วยนะ”
“ไปได้แล้ว”
ถูกไล่อีกรอบ ฉันจึงยอมตัดใจขึ้นห้อง เมื่อก่อนแม่ฉันเองก็มีรายได้เยอะมากจากธุรกิจร้านอาหารที่เคยทำตอนพ่อยังอยู่ แม่มีฝีมือด้านทำอาหารและขนมมากเพราะเรียนมาทางด้านนี้โดยตรง แต่ตอนนี้ร้านพวกนั้นถูกขายใช้หนี้ไปหมด ทำให้แม่กลายเป็นคนว่างงาน ยังดีที่ได้ลุงสิทธิ์ช่วยหาออร์เดอร์จากภัตตาคารต่าง ๆ ให้ แม่จึงได้ทำขนมอยู่บ้านส่งร้านเหล่านั้น ส่วนตัวฉันนอกจากรายได้จากการวาดรูป เมื่อตอนที่ครอบครัวยังปกติสุข เพื่อนนักธุรกิจของพ่อเคยติดต่อว่าจ้างให้ถ่ายแบบพวกเครื่องประดับและเสื้อผ้า ถึงตอนนี้ฉันมีรุ่นพี่ที่รู้จักอีกสองสามคนคอยหยิบยื่นงานให้ พวกเขาไม่ได้สนว่าสถานะครอบครัวฉันเป็นยังไง ยังติดต่อให้ถ่ายแบบและรีวิวสินค้าให้ทุกเดือน
บางทีฉันอาจจะคิดมากไป แม่คงไม่ทำอะไรที่จะทำให้เราต้องเดือดร้อนหรอกนะ
วันต่อมา รุ่นพี่ได้ติดต่อให้ฉันไปเป็นนางแบบถ่ายแบบชุดเสื้อผ้าที่เขาจะลงขายออนไลน์
“มีงานเหรอแก คราวนี้ทำอะไรอะ”
“ถ่ายแบบเสื้อลูกไม้กับกระโปรงผ้าไทยน่ะ แกไปด้วยปะ พี่เมย์ให้ชวนแกด้วยนะ งานนี้ถ่ายกับพี่กิ๊ฟด้วยนะแก” ฉันหันไปถามเพื่อนพร้อมกับยื่นมือถือให้เพื่อนดูแบบเสื้อผ้าตัวอย่างที่รุ่นพี่ส่งมาให้ดู พี่เมย์เคยเป็นศิษย์เก่าของที่นี่ เรารู้จักกันเพราะฉันต้องไปถ่ายแบบเสื้อให้เพื่อนพ่อ ส่วนพี่กิฟต์ที่ฉันพูดถึงคือดาวนิเทศฯ ปีสาม พี่เขายังเป็นอินฟลูเอนเซอร์ชื่อดัง งานนี้พี่กิ๊ฟเป็นคนติดต่อพี่เมย์มา
“สวยมากเลยแก งานวันไหนเหรอ”
บ่อยครั้งที่ฉันกับแสนดีรับงานด้วยกัน ซึ่งเมื่อก่อนก็ทำกันเป็นงานอดิเรก ปัจจุบันมันเป็นช่องทางหารายได้หลักของฉัน
“วันเสาร์นี้แหละ ได้ยินว่าถ่ายกันที่หาดส่วนตัวแถวระยองนะ”
“ว้า เสาร์นี้ฉันไม่ว่างอะดิ ต้องไปงานแต่งญาติ”
“งั้นไม่เป็นไรแก ฉันบอกพี่เมย์ให้ว่าแกไม่ว่าง”
“แล้วแกจะไปยังไง”
“พี่กิ๊ฟมารับ”
ตั้งแต่ที่บ้านไม่เหลืออะไร ฉันก็ไม่มีรถยนต์ใช้ต้องใช้บริการรถสาธารณะ รถเมล์บ้าง วินบ้างและรถไฟฟ้าบ้างตามแต่สะดวก ซึ่งไม่ได้ถือว่าลำบาก เมื่อก่อนฉันชอบขอพ่อแม่กลับบ้านเองโดยรถพวกนี้อยู่แล้ว ยังชอบชวนแสนดีไปกินอาหารหลากหลายด้วย พอนึกถึงเรื่องอาหาร ฉันพานนึกถึงคนที่พาไปกินข้าวต้มมื้อดึกเมื่อคืนขึ้นมา
“แก ดูนี่เพจลงรูปพี่เกียร์อีกแล้ว”
แสนดีเขย่าแขนฉันยิก ๆ แต่ชื่อที่เพื่อนพูดออกมาทำให้ฉันแอบสะดุ้ง
“เกียร์ไหน”
แสนดีเลื่อนหน้าจอมือถือมาให้ดูภาพจากเพจที่ชื่อ ‘เหล่ากง M.A’ เป็นเพจที่มักเอารูปหนุ่มหล่อจากคณะต่าง ๆ ภายในมหา’ลัยมาลง
“ก็พี่เกียร์วิศวะการบินปีสามไงแก”
เพื่อนไม่บอกฉันก็เห็นจากเพจแล้ว หน้าตาหล่อลากกระชากใจของคนที่เพื่อนกรี๊ดกร๊าด เขากำลังเล่นเจ็ตสกี ฉันยอมใจคนถ่ายมาก ไม่รู้ว่าขี่เจ็ตสกีไปตามถ่ายหรือใช้กล้องที่ซูมทะลุทะลวงถึงเก็บภาพได้ทุกองศาขณะคนถูกถ่ายคงไม่ได้ขี่ช้า ๆ ดูจากน้ำทะเลที่แหวกกระเซ็นเป็นทาง ไม่ใช่ทะเลที่ไหน เป็นชายหาดที่อยู่ห่างจากมหา’ลัยไปไม่กี่กิโลนี่แหละ
“โคตรเท่เลยอะ ชอบคนนี้บอกแม่ไปขอให้ดีมั้ยแก อ๊ายยย”
“บอกได้นะ แต่ว่าเขาจะเอาแกรึเปล่า”
“ดูถูก ฉันก็สวยนะยะ”
แสนดีทำท่าเอามือสะบัดผมทำให้ฉันหัวเราะ เพื่อนฉันเป็นคนสวยคนหนึ่งของม.เลยนะ เพจ A.Angel เป็นเพจที่ชอบลงรูปสาวมหา’ลัยสวย ๆ จากคณะต่าง ๆ ของม.เราและ ม.ใกล้เคียง มักจะเอารูปเธอไปลงบ่อย ๆ
“ฉันว่าแกอย่าเล่นกะคนนี้เลยดีกว่า ไม่ได้ยินกิตติศัพท์เขาหรือไง”
หนุ่มหล่อมีออร่าดึงดูดเพศตรงข้ามอย่างร้ายกาจ ไม่เคยมีข่าวว่าคบสาวคนไหนเป็นตัวเป็นตน มีแค่เรื่องบนเตียงที่ฉันก็เคยได้ยินเรื่องซุบซิบมาว่าไม่เคยกินใครซ้ำเกินหนึ่งครั้ง เขาไม่ใช่แค่ทรงแบด แต่แบดตัวพ่อเลยเถอะ ดูจากเหตุการณ์เมื่อคืน พวกไอ้พี่เมธพี่โดมยังไม่กล้าหือกับเขาเท่าไหร่ ขนาดว่ารายหลังนั่นมีพ่อเป็นถึงรัฐมนตรี
- Writer
