เขามองหรือเปล่าไม่รู้ เพราะพอผ้าเหวี่ยงหวือไปบนเตียงอีกฝั่ง พี่เกียร์ก็อุ้มฉันจนตัวลอย แล้วสุ้มเสียงที่พูดออกไปคงเจือความแตกตื่นมากเกินไป เขาถึงหัวเราะ
“กลัวเหรอครับ”
แม้ปลายประโยคจะลงท้ายด้วยคำแสนสุภาพ คำว่า ‘ครับ’ นั่นไม่ทำให้ฉันรู้สึกถึงความสุภาพใดเลย
“ใครกลัว...” เรื่องอะไรฉันจะยอมรับง่าย ๆ
“นั่นสิ เมื่อคืนไม่เห็นกลัว สู้พี่ได้ตั้งหลายชั่วโมง”
ฉันตะครุบปิดปากได้รูป ไม่ยอมให้เขาเท้าทวนถึงเรื่องเมื่อคืนออกมา พี่เกียร์หัวเราะแผ่ว ตาคมวาวไหวสบตาฉันอย่างล้อเลียน เขาทำให้ฉันสะดุ้งชักมือหนีด้วยการยื่นลิ้นออกมาเลียกลางฝ่ามือ
“ชักอยากสู้กับเราอีกแล้ว”
“จะหื่นเกินไปแล้ว”
ได้ยั่วให้ฉันโต้ตอบได้ พี่เกียร์ดูจะมีความสุขมากจนน่าหมั่นไส้ ฉันเลยเมินหลบไปมองทางอื่น พบว่าเขาพาเข้ามาในห้องน้ำกว้างขวางสะอาดสะอ้าน
“ตอนนี้ก็อยากหื่นอีกแล้ว” ตาคมมองอกฉันตาปรอย ส่งผลให้ฉันรีบยกมือขึ้นมาปิดและหนี
